ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΣΕ «Έμπνευση και υπόσχεση αγώνα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση»

Στις 9 Οκτώβρη, συμπληρώθηκαν 54 χρόνια από τότε που ο Τσε, δολοφονημένος στα 39 του χρόνια από πράκτορες της CIA και όργανα του δικτάτορα της Βολιβίας Μπαριέντος, πέρασε στην αθανασία και έγινε το παγκόσμιο σύμβολο της επανάστασης, των ανυπότακτων, αυτών που παλεύουν ενάντια στον ιμπεριαλισμό, για την ειρήνη και το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Το βράδυ της Παρασκευής 8 Οκτώβρη, τα λόγια, η εικόνα, η σκέψη και η δράση του Τσε «ζωντάνεψαν» στον κινηματογράφο «Studio», όπου εργαζόμενοι, νέοι, συνταξιούχοι, αγωνιστές του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος της χώρας μας τίμησαν τη μνήμη του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, στην εκδήλωση της «New Star», με την αιγίδα της πρεσβείας της Κούβας στην Ελλάδα και συνδιοργανωτές τον Ελληνοκουβανικό Σύνδεσμο Φιλίας και Αλληλεγγύης, την Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ), την Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ) και την Ελληνική Πρωτοβουλία για την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης 2021 στην ιατρική ταξιαρχία «Henry Reeve» της Κούβας.

 

 

Στην αρχή της εκδήλωσης τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή προς τιμήν του Μίκη Θεοδωράκη, ενώ ακουγόταν το τραγούδι «Στο κατώφλι των καιρών» για τον Τσε.

Επίσης ο Παρασκευάς Θεοδωράκης ερμήνευσε τραγούδι που συνέθεσε η Εύα Φάμπα και ο Γιώργος Μπίμης για τον Τσε Γκεβάρα.

Στην εκδήλωση μίλησαν η Zelmys Maria Domnguez Cortina, Πρέσβειρα της Δημοκρατίας της Κούβας στην Ελλάδα και ο Νίκος Καρανδρέας, πρόεδρος του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Φιλίας & Αλληλεγγύης. Χαιρετισμό απηύθυναν  η Δέσποινα Μάρκου, πρόεδρος της ΕΕΔΔΑ, ο Σταύρος Τάσος, πρόεδρος της ΕΕΔΥΕ και ο Δημήτρης Πατέλης, Ελληνική Επιτροπή για την Απονομή του Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης 2021 στη Διεθνή Ομάδα Ειδικευμένων σε Φυσικές Καταστροφές και Σοβαρές Επιδημίες «Χένρι Ριβ». Συντόνισε ο διευθυντής της New Star, Βελισσάριος Κοσσυβάκης. 

 

Επίσης παραβρέθηκε αντιπροσωπεία του ΚΚΕ αποτελούμενη από τους Λευτέρη Νικολάου - Αλαβάνο, ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, Νίκο Σερετάκη και Άρη Ευαγγελίδη μέλη του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ.

 

Ολόκληρη η ομιλία

του Νίκου Καρανδρέα

 

Προέδρου του  Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Φιλίας

και Αλληλεγγύης

 

Η σκέψη, σε στιγμές όπως η τωρινή, με αφορμή τα 54 χρόνια από τη δολοφονία του Τσε, πηγαίνει σ’ όλους και όλες, τα εκατομμύρια των εξεγερμένων της εποχής μας και της ιστορίας ολόκληρης που δεν δίστασαν να θυσιάσουν τη ζωή τους για μιά καλλίτερη, δικαιότερη κοινωνία για όλους.

Όμως ο Τσέ, στη δικιά μας τουλάχιστον εποχή, ξεχώρισε χάρη στα ιδιαίτερά του χαρακτηριστικά, το συνδυασμό του αυθορμητισμού και της βαθιάς μελέτης, την πρωτοβουλία και την ικανότητα ένταξης στα πιό πρωτοπόρα τμήματα του λαού όπου κατάφερνε να καθοδηγεί και να μαθαίνει, να αφομοιώνει τα πιό προοδευτικά στοιχεία που ξεπηδούσαν μέσα από τη λαϊκή πάλη.

Ο Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα, συνειδητός κομμουνιστής επαναστάτης, συνεχιστής και διαμορφωτής της διαλεκτικής της μαρξιστικής – λενινιστικής θεωρίας και πράξης, είναι ταυτόχρονα δημιούργημα και δημιουργός της επαναστατικής διαδικασίας στη Κούβα, στη Λ. Αμερική και σ’ ολόκληρο τον κόσμο καθώς οι ίδιες οι συνθήκες και ανάγκες της τον βοήθησαν να καταλάβει και να εφαρμόσει στη πράξη τις νομοτέλειες της σοσιαλιστικής επανάστασης.

Όταν ο Τσε εντάχθηκε στο ένοπλο τμήμα του Κινήματος της 26 Ιούλη που καθοδηγούσε ο Φ. Κάστρο, ήρθε σε επαφή με το πιό μαχητικό τμήμα του κουβανικού προοδευτικού κινήματος, που είχε αφομοιώσει τις εμπειρίες μιας 90χρονης επαναστατικής ιστορίας με αντιαποικιοκρατικά, αστικοδημοκρατικά και αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά. Παράλληλα, η οικονομική και πολιτική επικυριαρχία των ΗΠΑ, αλλά και η επίδραση των κομμουνιστικών ιδεών, είχαν ωθήσει την πολιτική σκέψη πέρα από τα προοδευτικά αστικά πλαίσια.

Ο επαναστατικός ένοπλος αγώνας, η κατάληψη της εξουσίας και η τεράστια ανάπτυξη της λαϊκής πάλης που ακολούθησε οδήγησαν στη γοργή υπερνίκηση της ντόπιας και εξωτερικής οικονομικής και στρατιωτικής αντίδρασης, με αποκορύφωμα τη νίκη στο Κόλπο των Χοίρων. Χτυπήθηκαν αποφασιστικά οι οικονομικές δομές του ιμπεριαλιστικού και ντόπιου κεφαλαίου στη πόλη και στην ύπαιθρο, πάρθηκαν τα πρώτα μέτρα για τη βελτίωση του πολιτιστικού και βιοτικού επιπέδου του λαού.

Ο Τσε μπροστά στα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, που όπως είναι φυσικό, εμφανίστηκαν μετά τη νίκη της Κουβανικής Επανάστασης, μέσα στα πλαίσια του σκληρού ταξικού αγώνα και στη προσπάθεια απόκρουσης της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, μπόρεσε να διαμορφώσει μιά δική του άποψη για βασικές πλευρές της οικοδόμησης του σοσιαλισμού.       

Η ιδέες του για την οικονομία, το κράτος και το κοινωνικό υποκείμενο, τον συνειδητό εργαζόμενο – επαναστάτη, τον δημιουργό της καινούργιας κοινωνίας, διατηρούν και σήμερα τη μεγάλη τους σημασία.

 Οι ιδέες αυτές προέκυψαν τόσο από την μαρξιστική ανάλυση της κουβανικής πραγματικότητας, όσο και από την μελέτη των θεωρητικών και πρακτικών εξελίξεων και διαπάλης στη Σοβιετική Ένωση, την Κίνα, τη Γιουγκοσλαβία και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες καθώς και από τις εμπειρίες των επαναστατικών κινημάτων, στην Ασία, την Ευρώπη, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική.

Στα πρώτα χρόνια μετά τη νίκη της επανάστασης, η καθοριστική δράση του Τσε στην πολιτική πάλη και στους τομείς των εξωτερικών σχέσεων και της οικονομίας βασίστηκε και πάλι στις κλασσικές αναλύσεις για το σοσιαλιστικό κράτος και τη δικτατορία του προλεταριάτου, με την μαρξιστική έννοια του όρου. Έννοια που εκφράζει την πολιτική κυριαρχία της εργατικής τάξης και που συμπληρώνεται από τη μεγαλύτερη δυνατή ανάπτυξη της δημοκρατίας για τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών και τη συνειδητή συμμετοχή του λαού στη διαμόρφωση και λήψη των αποφάσεων, στον ουσιαστικό έλεγχο του κόμματος και της κυβέρνησης. Προσπάθησε πολύ ώστε να διατηρηθεί, μετά τις πρώτες στιγμές της επαναστατικής έξαρσης, αναλλοίωτη η ζωντάνια του λαού με την αποφυγή λαθών που απομακρύνουν τις μάζες, την αντιμετώπιση κρατικιστικών και γραφειοκρατικών μεθόδων, και την ανάπτυξη των καλλίτερων χαρακτηριστικών των ανθρώπων που εκφράζονται με τη συνειδητή συμμετοχή στα κοινά, τη συνειδητή εργασία, τον αλτρουϊσμό, την έμπρακτη διεθνιστική αλληλεγγύη.

Οι απόψεις του Τσε βρίσκονταν στον αντίποδα των κυρίαρχων τάσεων στην Σοβιετική Ένωση και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες όπου είχε ήδη αρχίσει να αναπτύσσεται το μοντέλλο της οικονομικής αυτοδιαχείρησης των επιχειρήσεων, η επέκταση των υλικών κινήτρων για τη βελτίωση της παραγωγής και η χρησιμοποίηση του νόμου της αξίας και των εμπορευματικών σχέσεων ανάμεσα στις επιχειρήσεις.

Η άποψή του πως μια τέτοια προσέγγιση οδηγεί νομοτελειακά στην «πλήρη εμπορευματοποίηση, δηλαδή στην επιστροφή στις καπιταλιστικές σχέσεις», δυστυχώς επιβεβαιώθηκε.

Ο Τσε προώθησε ένα άλλο μοντέλλο, το «προϋπολογιστικό σύστημα χρηματοδότησης» με συγκεντροποίηση της διεύθυνσης του συνόλου των κλάδων της οικονομίας, αύξηση της συμμετοχής των εργαζομένων στη λήψη των αποφάσεων και τον έλεγχο καθώς και σταδιακή μείωση των υλικών κινήτρων προς όφελος των ηθικών, στη βάση της ανάπτυξης σοσιαλιστικής κοινωνικής συνείδησης, θεωρώντας πως η συνειδητή στάση του ανθρώπου είναι καθοριστική στην προσπάθεια για τη δημιουργία της καινούργιας κοινωνίας. Με τα λόγια του: «Ο άνθρωπος είναι ο συνειδητός πρωταγωνιστής της ιστορίας. Δίχως αυτή τη συνείδηση, που περιλαμβάνει τη συνείδησή του ως κοινωνικό ον, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει κομμουνισμός».

Ο Τσε ήταν ένα αδέσμευτο πνεύμα. Η μόνη του δέσμευση ήταν η επανάσταση, η προσφορά με κάθε τρόπο στην ανάπτυξη της επαναστατικής συνείδησης και της επαναστατικής διαδικασίας. Η δέσμευση αυτή, ξεκινώντας από ένα εφηβικό ρομαντισμό,  αναπτύχθηκε μέσα από τη συμμετοχή του στην Κουβανική Επανάσταση, μέσα στην οργανωμένη πάλη με τη καθοδήγηση του Φιντέλ Κάστρο, μέσα στη γοργή μετατροπή της επανάστασης από αντιιμπεριαλιστική σε σοσιαλιστική.

Μπαίνοντας με τον Φιντέλ και τους άλλους συντρόφους μέσα στη Γκράνμα, πολεμώντας στο Κογκό και στη Βολιβία, ο Τσε είχε απόλυτη συναίσθηση του κινδύνου.

Το μήνυμά του στη Τρικοντινετάλ, που δημοσιεύτηκε την άνοιξη του 1967, 6 μήνες πριν το θάνατό του, τελειώνει με τα παρακάτω λόγια:

Αν εμείς, σε ένα μικρό μέρος του παγκόσμιου χάρτη, αποδειχτούμε ικανοί να επιτελέσουμε το καθήκον μας και θέσουμε στη διάθεση αυτής της πάλης αυτό που μας είναι επιτρεπτό να δώσουμε: τις ζωές μας, τη θυσία μας, και αν κάποτε πρέπει να αφήσουμε την τελευταία μας πνοή σε κάποια γη, που θα είναι πιά δικιά μας αφού θα έχει ποτιστεί με το αίμα μας, τότε μάθετε ότι έχουμε μετρήσει καλά το μπόϊ μας και πως πιστεύουμε πως δεν είμαστε παρά μόνο ένα κομμάτι του μεγάλου στρατού του προλεταριάτου. Είμαστε ωστόσο περήφανοι γιατί διδαχτήκαμε από την κουβανική Επανάσταση και από τον αρχηγό της το μεγάλο μάθημα  που ξεπήδησε από τη δράση και τη στάση του σ’ αυτή τη μεριά της γης:

 

« Τι σημασία έχουν οι κίνδυνοι ή οι θυσίες ενός ανθρώπου ή ενός έθνους όταν απειλείται το μέλλον της ανθρωπότητας ;  »

 

Όλη μας η δράση είναι μια κραυγή πολέμου ενάντια στον ιμπεριαλισμό και μια παλλόμενη έκκληση για την ενότητα των λαών ενάντια στο μεγάλο εχθρό του ανθρώπινου γένους: τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Δεν έχει σημασία που θα μας βρει ο θάνατος: θα είναι καλοδεχούμενος, φτάνει ν΄ ακουστεί η πολεμική μας κραυγή, φτάνει ένα άλλο χέρι ν΄ απλωθεί για να πάρει το όπλο μας, φτάνει άλλοι άνθρωποι να σηκωθούν για να τραγουδήσουν τα πένθιμα εμβατήρια με τον ρυθμικό κρότο των πολυβόλων και με καινούργιες ιαχές πολέμου και νίκης.