ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ
Εκδήλωση τιμής και μνήμης στον Comandante en Jefe
Εκδήλωση τιμής και μνήμης στον Comandante en Jefe
της Κουβανικής Επανάστασης, Φιδέλ Κάστρο Ρους,
για τα 8 χρόνια από τον θάνατό του
Ομιλία της Σαπφώς Διαμάντη, μέλους του ΔΣ του Συνδέσμου
Άφησε μέσα τους άλλους να ξαναπερνάνε τις λεπτομέρειες και βγήκε να πάρει αέρα, να λαγαρίσει το κεφάλι του. Η νύχτα είναι ζεστή και υγρή, σχεδόν όπως η μέρα, περασμένες τέσσερις. Πάει πέρα δώθε στην αυλή, σιάζει με τον δεξή του δείκτη τα γυαλιά στη ράχη της μύτης του. Τ’ αγόρασε το απόγευμα περνώντας απ’ τη Σάντα Κλάρα, στο δρόμο απ’ την Αβάνα για εδώ. Μες στην απόλυτη σιγή, μια κουκουβάγια φτερουγίζει αλαφιασμένη κι εκείνος αναβλέπει. Η ματιά του πέφτει στα υποτιθέμενα κοτέτσια. Κρύβουν τα αμάξια που θα τους μεταφέρουν σε λίγο. Τον πιάνουν τα γέλια. Εμ, χωρίς φαντασία, παρανομία δε γίνεται! Συνοφρυώνεται. Δεν ξέρει τι θα γίνει αύριο κι αυτό τον τρώει. Όλη μου η ζωή ως τώρα κύλησε για να με φέρει σε τούτο το μεταίχμιο, μονολογεί. Τα μικράτα στο Μπιράν, όχι μακριά από δω, οι βουτιές στο ποταμάκι όταν φούσκωνε, οι κότες που παραμόνευε πιτσιρικάς με το πιστολάκι του και τον κυνηγούσε ο πατέρας, η παρέα με τα παιδιά των Αϊτινών εργατών γης στη φυτεία, - αντίβαρο στην αστική κουλτούρα. Το σχολειό, που δεν τ’ άρεσε, αντάρτης γεννημένος, πού να τον κάνουν ζάφτι οι Ιησουίτες στο Σαντιάγο. Και το γυμνάσιο, στην Αβάνα πια, ο νους του κι ο λογισμός του στο μπάσκετ, το μπέιζμπολ, το ποδόσφαιρο. Χαμογελάει καθώς αναθυμάται κάτι χαμένα γκολ. Από τότε μου έμεινε η αγάπη για την μπάλα. Με τα χέρια δεμένα στην πλάτη, πάει απ’ το πηγάδι στο χαγιάτι και πίσω πάλι. Το στοιχείο μου το βρήκα τελικά όταν γράφτηκα στη Νομική. Πολιτικοποιημένοι φοιτητές, οργανώσεις που ανταγωνίζονταν μεταξύ τους. Αναμίχθηκε αμέσως στο φοιτητικό κίνημα, όπου οι ιδεολογικές ζυμώσεις εναλλάσσονταν με βιαιότητες. Εκεί αφυπνίστηκε η πολιτική του συνείδηση, τα αντιιμπεριαλιστικά και πατριωτικά του αισθήματα, εξαιτίας της επεμβατικής πολιτικής των ΗΠΑ στην Καραϊβική και ειδικά της νεοαποικιακής κυριαρχίας τους στην Κούβα. Συντάχθηκε με τον Τσιμπάς. Αεικίνητος, δεν τον χωρούσε ο τόπος, άρχισε τις τρέλες, όπως τις είπαν μερικοί. Όπως θα πουν κι αυτό που θα κάνουμε αύριο, σκέφτεται. Πρώτα η απόπειρα υπονόμευσης του Τρουχίλιο μαζί με κάτι Δομινικάνους. Ύστερα το επεισόδιο με την καμπάνα του Δεκαετούς Πολέμου. Τον ξαναπιάνουν τα γέλια. Το πουκάμισο κολλάει στην πλάτη του, στρατιωτικό, αφού θα φοράνε όλοι στολές του στρατού, να συντείνουν στον αιφνιδιασμό. Την άλλη χρονιά στην Κολομβία, με τις ταραχές του περίφημου Μπογοτάσο. Ανυπότακτος, όλο δίψα για γνώση και για δράση. Στις συγκεντρώσεις σύντομα έλεγαν για τη ρητορική του δεινότητα και τα ηγετικά του χαρίσματα. Τόσο το καλύτερο, αφού είχε πια γίνει μαρξιστής λενινιστής. Δίχως να λογαριάζει την καταστολή, κατήγγελλε δημόσια τις κοινωνικές, οικονομικές και φυλετικές ανισότητες, αναπόσπαστο κομμάτι του καπιταλιστικού συστήματος. Η εμπέδωση των ιδεών του Μαρτί μαζί με τις νεοαποκτημένες μαρξιστικές θέσεις τον έκαναν να ταυτιστεί με την υπόθεση του λαού. Γιατί διάβαζε, διάβαζε. Απ’ όλα έχω διαβάσει, έλεγε μέσα του. Αναγνώστης αδηφάγος, όπως θα τον πει αργότερα ο φίλος του ο Γκάμπο. Η λατρεία του τυπωμένου χαρτιού. Απ’ τον Αννίβα, τον Μεγαλέξανδρο και τον Καίσαρα στον Κάρλος Μανουέλ δε Σέσπεδες, τον Μάξιμο Γκόμες και τον Αντόνιο Μασέο, περνώντας απ’ τον Μπολίβαρ, τον Σαν Μαρτίν, τον Μπενίτο Χουάρες… Και λογοτεχνία, πολλή, απ’ τον Ρομαίν Ρολλάν, τον Ανατόλ Φρανς και τον Μπαλζάκ, ως τον Τσβάιχ, τον Ντοστογέφσκι και τον Χέμινγουεϋ, περνώντας απ’ την Ιλιάδα. Και το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, το Κεφάλαιο, όλος ο Χοσέ Μαρτί, μερικά απ’ τα αναγνώσματά του… Κι ύστερα πτυχίο και διδακτορικό μα δεν είχε το νου του στο δικηγορικό γραφείο, αλλά στις λαϊκές κινητοποιήσεις. Ώσπου ήρθε το πραξικόπημα. Η αποστασιοποίηση απ’ το Ορθόδοξο Κόμμα μετά τον χαμό του Τσιμπάς, οι προσφυγές στη Δικαιοσύνη για την παραβίαση του συντάγματος απ’ τον Μπατίστα, βεβαίως αναπάντητες. Τότε ήταν που άρχισα να συλλαμβάνω το σχέδιο ανατροπής του με τα όπλα, αναλογίζεται. Η ένοπλη εξέγερση ως ύψιστη μορφή του λαϊκού αγώνα. Η ειρηνική εναλλακτική είναι αδιέξοδη. Πρέπει να δώσουμε στο λαό μας ό,τι του στερούν, υγεία, μόρφωση, δουλειά. Και προπαντός αξιοπρέπεια. Κοντοστέκεται, ανακλαδίζεται, ν’ αποτινάξει την κούραση, τη νύστα. Ένα κερεκετέ τιτιβίζει κάπου μες στα χαμόδεντρα, χαρούμενο με τη λεία του. Και το σχέδιο άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά. Να τιμήσουμε τον Απόστολο στην εκατονταετηρίδα της γέννησής του. Να καταλάβουμε ένα νευραλγικό κέντρο κοντά σε σημαντική πόλη, να εξεγερθεί μια ολόκληρη Επαρχία, να κηρυχθεί γενική απεργία. Η στρατηγική του βασίστηκε στις ιδέες του Μαρτί και του Μαρξ, να ξεκινήσει ο ένοπλος αγώνας κατά της δικτατορίας, να καταστραφεί ο μηχανισμός της ολιγαρχικής αστικής φιλοϊμπεριαλιστικής εξουσίας, να προκύψει ένα λαϊκό επαναστατικό κίνημα και η χώρα να οδεύσει στην οριστική κατάκτηση της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης. Κι έτσι φτάσαμε σήμερα εδώ, ξανασκέφτεται. Στη Βίλια Μπλάνκα που τη νοικιάσαμε δήθεν για πτηνοτροφείο! Μας βολεύει όμως για ορμητήριο, χωμένη μες στο πράσινο, τίποτα ένα γύρω, και τόσο κοντά στο στόχο. Άσε πια το ξεροπήγαδο με τα όπλα. Και την τσίγκινη λεκάνη που την κάναμε γλάστρα με λουλούδια και τη βάλαμε από πάνω. Τώρα τους αποκάλυψα το σχέδιο, διαβάσαμε και το Μανιφέστο μας, και το ποίημα. Κορόνα γράμματα θα το παίξουμε αύριο, και τους το ‘πα, μπορεί να νικήσουμε ή να νικηθούμε, μα όπως και να ‘χει, το κίνημα θα θριαμβεύσει. Δεν θα είναι το τέλος, μα η αρχή. Το σχέδιο είναι φιλόδοξο, παράτολμο, ριψοκίνδυνο, ε, δεν έχουμε και στρατιωτική πείρα. Μα το στρώσαμε, πρέπει να δράσουμε γρήγορα, πριν πλακώσει η αεροπορία, είναι και το καρναβάλι, με λίγη τύχη θα τους πιάσουμε στον ύπνο. Τ’ αστέρια πήραν να χλομιάζουν, ένας βασιλικός φοίνικας πιο πέρα, με τον κορμό του ν’ ασημίζει στο σκοτάδι, αναδεύει το θύσανό του, συμφωνεί. Μέσα το γλεντάνε, τους ακούω, τ’ αγόρια βοηθάνε τα δυο κορίτσια να σιδερώσουν τις στολές. Πάει τεσσερισήμισι, ώρα να φεύγουμε. Δεν ξέρει τι θα γίνει αύριο. Τώρα. Μα είναι αποφασισμένος όσο για τίποτα ποτέ. Δεν ξέρει πως με τις πρώτες μπαταριές του αποτυχημένου τελικά αιφνιδιασμού η Ιστορία θα γκρεμίσει τα τείχη της για να τον αφήσει να περάσει. Δεν ξέρει, δεν μπορεί να ξέρει, πως μ’ εκείνο το αύριο θα γίνει θρύλος, θα γράψει εποποιία και θ’ αλλάξει τελικά τις τύχες της πατρίδας του. Δεν ξέρει πως η υφήλιος θα τον αναγνωρίζει με το μικρό του όνομα.
Είναι 27 χρονών τούτο το ξημέρωμα της 26ης Ιουλίου του 1953. Και τούτη την ώρα τον νοιάζει μόνο το σχέδιο. Και τα επακόλουθά του. Ισιώνει τους ώμους, τινάζει ψηλά το κεφάλι, στέκεται, τους κοιτάζει ίσια στα μάτια και φωνάζει Σύντροφοι, ελευθερία ή θάνατος! …y grita ¡Compañeros, libertad o muerte!
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Ο Ελληνοκουβανικός Σύνδεσμος Φιλίας και Αλληλεγγύης
συμμετέχει μαζί με άλλες μαζικές οργανώσεις
και με την Πρεσβεία της Κούβας στην εκδήλωση τιμής και μνήμης στον Comandante en Jefe της Κουβανικής Επανάστασης,
Φιδέλ Κάστρο Ρους, για τα 8 χρόνια από τον θάνατό του.
Τη Δευτέρα 02/12/24, ώρα 19.00
στον κινηματογράφο ΣΤΟΥΝΤΙΟ
Σας περιμένουμε όλους
Το ΔΣ του Συνδέσμου
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΕΣΒΗ ΤΗΣ ΚΟΥΒΑΣ
Τη Δευτέρα 30/9 πραγματοποιήθηκε στα γραφεία του Συνδέσμου μας ενημερωτική συνάντηση με την Πρεσβεία της Κούβας. Μέλη του ΔΣ και άλλοι φίλοι της Κούβας είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε από τον Πρέσβη Αραμίς Φουέντε Ερνάντες μια εμπεριστατωμένη και αρκετά διεξοδική ανάλυση της κατάστασης στην Κούβα σήμερα.
Ο Πρέσβης στην εισήγησή του ανέπτυξε διάφορες επίκαιρες πτυχές του ζητήματος, σχετικά με την οικονομία της χώρας, την εσωτερική και εξωτερική πολιτική της Επαναστατικής Κυβέρνησης, αλλά και με την καθημερινή ζωή του κουβανικού λαού. Ανέδειξε μεταξύ άλλων τις δυσχέρειες και τις ελλείψεις που αντιμετωπίζουν Κυβέρνηση και πληθυσμός, ενώ επέμεινε ιδιαίτερα τόσο στις ολέθριες επιπτώσεις του αποκλεισμού των ΗΠΑ όσο και στην επιταγή να απαλειφθεί η Κούβα από τη «λίστα χωρών που υποθάλπουν την τρομοκρατία» του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Τέλος, υπογράμμισε ότι παρ’ όλα αυτά η Κούβα και ο λαός της δεν υποκύπτουν, αντιστέκονται πάντα και προχωρούν μπροστά. Ακολούθησε συζήτηση με πολλές ερωταπαντήσεις και εποικοδομητικός διάλογος.
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΜΑΣ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ
Με ιδιαίτερη συμμετοχή πραγματοποιήθηκε την περασμένη Πέμπτη 19/9 η εκδήλωση του Συνδέσμου μας με τίτλο «Ψέματα ή αλήθεια; Έτσι είν’ τα παραμύθια!» στα πλαίσια του 50ού Φεστιβάλ ΚΝΕ - Οδηγητή. Ο Παιδότοπος γέμισε γονείς κ παιδιά -και όχι μόνο- που άκουσαν τα παραμύθια και τις ιστορίες μας και συμμετείχαν με τον τρόπο τους! Τη ζωντανή μουσική και τα τραγούδια ανέλαβαν μέλη του συγκροτήματος της ΣΕΑΑΝ, ο Νίκος και ο Βασίλης στις κιθάρες και η απαράμιλλη Αργυρώ στο τραγούδι. Η Ανεζούλα διηγήθηκε με το μοναδικό στυλ της τρία λαϊκά παραμύθια της Κούβας, «Ο Γουίχε της κατεβασιάς», «Αμπέκο και Αγουατί» και «Μαρτίνα η όμορφη κατσαριδούλα». Η Σαπφώ επιμελήθηκε και αφηγήθηκε δύο σύντομες ιστορίες που συνόψισαν την Κουβανική Επανάσταση, «Το γιοτ Γκράνμα» και «Η νίκη». Ευχαριστούμε από καρδιάς την Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας για την τιμητική πρόσκληση και τη ζεστή φιλοξενία και όλους εσάς που αγκαλιάσατε την εκδήλωσή μας!
Και όπως είχαμε πει, όποιος δεν ήρθε, έχασε!
Εκδήλωση αλληλεγγύης με την Κούβα στο πλαίσιο του 50ού Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή
Εκδήλωση για την Κούβα με θέμα «Αλληλεγγύη στο Νησί της Επανάστασης» πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 20/9 στη Διεθνούπολη. Ο Άρης Ευαγγελίδης, μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ, είχε την κεντρική ομιλία, ενώ παρενέβησαν ο Αραμίς Φουέντε Ερνάντες, Πρέσβης της Κούβας στην Ελλάδα, ο Σουνιέλ Σόσα Κορδέρο, μέλος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της Ένωσης Νέων Κομμουνιστών Κούβας (UJC), και ο Λευτέρης Νικολάου-Αλαβάνος, ευρωβουλευτής του ΚΚΕ.
Παράλληλα, έγινε συλλογή υπογραφών για την απάλειψη της Κούβας από τη λίστα των χωρών που -δήθεν- υποθάλπουν την τρομοκρατία, που εκδίδει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Παραθέτουμε εδώ τις ομιλίες:
Άρης Ευαγγελίδης:
Αγαπητές φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,
Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του Οδηγητή, σε όλα τα 50 χρόνια της πορείας και της ιστορίας του, υπήρξε πάντα χώρος έκφρασης του προλεταριακού διεθνισμού και της διεθνιστικής αλληλεγγύης με τους λαούς που αγωνίζονταν ενάντια στην καταπίεση και την αδικία, με τα ΚΚ και της ΚΝ που έδιναν μεγάλες μάχες για το δίκιο του λαού στην χώρα τους, με τους λαούς, τα κόμματα και τις οργανώσεις που υφίστανται τις συνέπειες των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων, που δέχτηκαν διώξεις και καταστολή, όπου γης. Σε αυτήν την πορεία του Φεστιβάλ της ΚΝΕ – Οδηγητή έχουν συμμετάσχει χιλιάδες αντιπρόσωποι ΚΝ και νεολαιίστικων αντιιμπεριαλιστικών οργανώσεων, σημαντικοί αγωνιστές – σύμβολα των λαϊκών αγώνων σε πολλές χώρες, σημαντικοί προοδευτικοί καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο.
Βέβαια, σε αυτή την δραστηριότητα πάντα η Κούβα είχε ξεχωριστή θέση. Στο Φεστιβάλ μας, το μήνυμα της αλληλεγγύης με τον λαό, το ΚΚ και την ΕΝΚ της Κούβας είναι διαρκές, με πληθώρα εκδηλώσεων καταδίκης του ιμπεριαλιστικού αποκλεισμού και των επιθέσεων ενάντια στο Νησί της Επανάστασης, εκδηλώσεις παλαιότερα για την απελευθέρωση των 5 Κουβανών ηρώων που κρατούνταν στις φυλακές των ΗΠΑ, αλλά και επισκέψεις στο φεστιβάλ μας μεγάλων Κουβανών αθλητών όπως ο Αλμπέρτο Χουαντορένα, η Άνα Φιντέλια Κιρό και ο Τεόφιλο Στίβενσον.
Έτσι και φέτος, στο 50ό Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή, η διεθνιστική αλληλεγγύη στην Κούβα έχει τη δική της σημαντική θέση, για να ακουστεί και από αυτό το βήμα η φωνή του λαού της, για να εκφράσουμε και από εδώ την αλληλεγγύη μας στον ηρωικό λαό της Κούβας που αυτή την περίοδο δίνει σκληρή μάχη για να υπερασπιστεί τις κατακτήσεις της επανάστασης του.
Για εμάς είναι ουσιαστικό ζήτημα, σημαντική διεθνιστική ευθύνη του ΚΚΕ, να εκφράζει πλατιά και ανυποχώρητα την αλληλεγγύη του στον λαό και το ΚΚ της Κούβας, να καταδικάζει χωρίς αστερίσκους την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, να παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις και να παρεμβαίνει από κάθε βήμα, με μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις, με παρεμβάσεις στην Βουλή και το Ευρωκοινοβούλιο, με αποκαλυπτικά ρεπορτάζ στον Ριζοσπάστη, με την δράση των κομμουνιστών στους συνδέσμους φιλίας, με πολύμορφες δράσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, με προσπάθεια το μήνυμα της αλληλεγγύης με την Κούβα να περνάει στο μαζικό κίνημα, τα συνδικάτα, τους φοιτητικούς συλλόγους, τους συλλόγους γυναικών και άλλους μαζικούς φορείς. Αυτή η αποφασιστική στάση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, εδώ και δεκαετίες, έχει συμβάλει καθοριστικά ώστε πλατιά τμήματα του ελληνικού λαού να εκφράζουν την συμπάθεια και την αλληλεγγύη τους προς την Κούβα, να μην υιοθετούν τα ψέματα και τα προσχήματα των ιμπεριαλιστών, να εναντιώνονται στις νέες επιθέσεις των ΗΠΑ, της ΕΕ και των συμμάχων τους στην Λατινική Αμερική.
Αυτό ήταν το νόημα και της πρόσφατης επίσκεψης, τον Ιούλιο, πολυμελούς αντιπροσωπείας του ΚΚΕ, με επικεφαλής το ΓΓ, σύντροφο Δημήτρη Κουτσούμπα, στην Κούβα, που είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει από κοντά με κορυφαία στελέχη του ΚΚ Κούβας και της κουβανικής κυβέρνησης, να ενημερωθεί για τις προκλήσεις και τις προσπάθειες της κουβανικής ηγεσίας για να ξεπεράσει τα οικονομικά προβλήματα, να εκφράσει από πρώτο χέρι την αλληλεγγύη του ΚΚΕ αλλά και ευρύτερα του ελληνικού λαού στην υπόθεση της Κούβας.
Το σίγουρο είναι λοιπόν πως στην Ελλάδα, η Κούβα έχει πολλούς φίλους! Εδώ υπάρχει το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, ένα μαζικό και μαχητικό εργατικό λαϊκό κίνημα, που δεν ξεχνούν την διεθνιστική προσφορά της Κούβας στους λαούς του κόσμου για πάνω από 60 χρόνια, δεν ξεχνούν τις επαναστατικές παρακαταθήκες της Κουβανικής Επανάστασης, του Φιντέλ Κάστρο, του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα και των άλλων μεγάλων επαναστατών, δεν θα σταματήσουν ποτέ να αναδεικνύουν τις κατακτήσεις του Κουβανικού λαού χάρη στην σοσιαλιστική επανάσταση.
Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι
Ξέρουμε καλά πως η Κούβα αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια μεγάλες και σύνθετες προκλήσεις. Αντιμετώπισε με επιτυχία την πανδημία στηριζόμενη στις δικές της δυνάμεις, παρασκευάζοντας δικά της εμβόλια, κάνοντας φανερή την ανωτερότητα του συστήματος υγείας της, που βάζει στο επίκεντρο τον άνθρωπο και όχι τα κέρδη των μονοπωλίων. Ταυτόχρονα, έδωσε σημαντική διεθνιστική βοήθεια σε άλλους λαούς, με την υγειονομική μπριγάδα Χένρι Ριβ, τόσο σε ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες των οποίων τα εμπορευματοποιημένα συστήματα υγείας κατέρρευσαν, όσο και σε άλλες χώρες, ιδιαίτερα της Λατινικής Αμερικής. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ στήριξε το αίτημα για την απονομή του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης στην μπριγάδα υγειονομικών Χένρι Ριβ.
Επιπρόσθετα, σε αυτές τις συνθήκες, η Κούβα αντιμετώπισε με επιτυχία τα προβοκατόρικα σχέδια που ενορχήστρωσαν οι ΗΠΑ, σε συνεργασία με την αντικουβανική μαφία που δρα στο Μαϊάμι, καθώς και ορισμένες ομάδες που δρουν μέσα στην Κούβα που στηρίζουν ανοιχτά τα σχέδιά τους, με διαδηλώσεις που παρουσιάστηκαν υπερ-φουσκωμένες από τα αστικά ΜΜΕ διεθνώς, με αντικομμουνιστικά και αντεπαναστατικά συνθήματα, που καλούσαν σε ανατροπή της κυβέρνησης. O Κουβανικός λαός έδωσε την δική του απάντηση, συμμετέχοντας κατά χιλιάδες στις μεγάλες συγκεντρώσεις στις οποίες κάλεσε το ΚΚ Κούβας, ανταποδείχνοντας πως στην συντριπτική του πλειοψηφία στηρίζει την Κουβανική Επανάσταση και υπερασπίζεται τις κατακτήσεις του.
Η σημαντικότερη όμως πρόκληση σήμερα για την Κούβα έρχεται από την κλιμάκωση των μέτρων του βάρβαρου ιμπεριαλιστικού αποκλεισμού των ΗΠΑ, της ΕΕ και των συμμάχων τους. Σαν να μην έφταναν τα μέτρα του βάρβαρου ιμπεριαλιστικού αποκλεισμού που επιβάλλουν οι ΗΠΑ εδώ και σχεδόν 65 χρόνια στην Κούβα, σαν να μην έφταναν τα πρόσθετα 243 μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση Τραμπ και διατήρησε ο Μπάιντεν, από τον Γενάρη του 2021 έχουν εντελώς αυθαίρετα και προκλητικά εντάξει την Κούβα στη λεγόμενη λίστα των “κρατών – χορηγών της τρομοκρατίας”. Πέρα από επαίσχυντη κατηγορία, είναι και πολύ επικίνδυνη ενέργεια. Ξέρουμε καλά πως ορισμένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα των ιμπεριαλιστών τις τελευταίες δεκαετίες, στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Συρία κ.α. έγιναν στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας.
Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή κατήγγειλε την ένταξη της Κούβας στην λίστα και απαίτησε την άμεση διαγραφή της και έκτοτε πήραμε πολλές ακόμα πρωτοβουλίες. Με διαρκείς παρεμβάσεις των βουλευτών και των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ, με επιστολή της Κοινοβουλευτικής και της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ προς το ελληνικό ΥΠΕΞ, καταγγείλαμε την ενέργεια και καλέσαμε την ελληνική κυβέρνηση να μην συμμετέχει στην άθλια επίθεση ενάντια στον κουβανικό λαό, να στηρίξει το δίκαιο αίτημα της διαγραφής από την λίστα. Ενώ ακόμα το ΚΚΕ και η ΚΝΕ στηρίζουν και συμμετέχουν στις διεθνείς καμπάνιες που διοργανώνει η Κούβα για το θέμα αυτό, τα στελέχη του ΚΚΕ, οι βουλευτές και οι ευρωβουλευτές, αλλά και δεκάδες μαζικοί φορείς όπου δρουν οι κομμουνιστές έχουν συνυπογράψει τα καλέσματα και τις διεθνείς πρωτοβουλίες.
Το μέτρο της ένταξης στη λίστα της “τρομοκρατίας” δεν είναι απλό πράγμα, δημιουργεί σήμερα μεγάλα εμπόδια στην Κούβα να αναπτύξει οικονομικές και εμπορικές σχέσεις που έχει ανάγκη, αφού απειλεί οποιονδήποτε φορέα έχει συναλλαγές με την Κούβα με κυρώσεις και αποκλεισμό από την αμερικανική αγορά. Έτσι, η Κούβα αντιμετωπίζει τεράστιες δυσκολίες να προμηθευτεί τα αναγκαία καύσιμα με τα οποία παράγει και τον ηλεκτρισμό, δεν μπορεί να εισάγει τα αναγκαία τρόφιμα, ενώ η αθλιότητα και αμοραλισμός των ιμπεριαλιστών φτάνει μέχρι του σημείου να εμποδίζουν την εισαγωγή πρώτων υλών για την παρασκευή φαρμάκων, να εμποδίζουν την προμήθεια ιατρικών μηχανημάτων κ.α.
Για να καταλάβουμε λίγο το μέγεθος του ζητήματος, έχει σημασία να αναφέρουμε μόνο ορισμένα στοιχεία από την έκθεση που παρουσίασε πριν λίγες μέρες το Υπουργείο Εξωτερικών της Κούβας στον ΟΗΕ, για τις συνέπειες του αποκλεισμού. Μόνο σε διάστημα ενός έτους, από τον Μάρτη του 23 έως τον Μάρτη του 24, ο αποκλεισμός κόστισε στον λαό της Κούβας πάνω από 5,6 δισεκατομμύρια δολάρια, ποσό αυξημένο κατά 190 εκατομμύρια δολάρια από το προηγούμενό έτος. Συσσωρευτικά, από το 1960 που η κυβέρνηση Κένεντι επέβαλε τον αποκλεισμό, σε τρέχουσες τιμές, η οικονομική ζημιά για τον λαό της Κούβας ανέρχεται σε πάνω από 164 δις εκατομμύρια δολάρια...
Οι ιμπεριαλιστές κυνικά προσπαθούν να αξιοποιήσουν τις μεγάλες δυσκολίες που δημιουργούν τα δικά τους μέτρα στον κουβανικό λαό, προσπαθούν να τον στραγγαλίσουν, να τον λυγίσουν, να του τσακίσουν το ηθικό, θεωρώντας ότι έτσι μπορούν να τον βάλουν στο χέρι και να τον στρέψουν ενάντια στην επανάσταση. Για αυτό ακριβώς έχει μεγάλη σημασία να ενισχυθεί η πολιτική, ηθική και έμπρακτη αλληλεγγύη με το λαό της Κούβας.
Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι,
Υπάρχει και ένα άλλο συμπέρασμα που κατά την γνώμη μας έχει ιδιαίτερη σημασία και γίνεται ξανά επίκαιρο μπροστά στις αμερικανικές εκλογές τον Νοέμβρη: Έχει καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος το αφήγημα που πρόβαλλαν διάφορες αστικές, σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις διεθνώς, αλλά και στη χώρα μας, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΜΕΡΑ25 κ.ά., πως η εκλογή του Δημοκρατικού Μπάιντεν τάχα θα σήμαινε προοδευτική στροφή στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, ενώ στην πραγματικότητα συνέχισαν την ίδια πολιτική ακόμα πιο επιθετικά ενάντια στην Κούβα. Το λέμε αυτό γιατί τώρα το παραμύθι και η προσπάθεια αποπροσανατολισμού επαναλαμβάνεται με το δίδυμο Τράμπ/Καμάλα Χάρις. Για ακόμα μια φορά αποδεικνύεται πως το ψευτο-δίλλημα “προόδου”/συντήρησης εντός των τειχών του συστήματος, έχει μοναδικό σκοπό την εναλλαγή στην αστική διακυβέρνηση και την διαιώνιση του συστήματος, πως η στρατηγική των αστικών κυβερνήσεων υπαγορεύεται απαρέγκλιτα από τα συμφέροντα των μονοπωλίων, μπροστά στα οποία δεν διστάζουν να διαπράξουν τα μεγαλύτερα εγκλήματα.
Από το κάδρο των ευθυνών δεν ξεφεύγει και η ελληνική κυβέρνηση και τα λοιπά αστικά κόμματα. Δεν ξεχνάμε την κατάπτυστη υπογραφή της ελληνικής κυβέρνησης, πριν από 2 χρόνια, στο ψήφισμα που ετοίμασε το ΥΠΕΞ των ΗΠΑ ενάντια στην Κούβα, μαζί με μια χούφτα ακόμα κυβερνήσεις. Η στρατηγική επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης, που υπηρετούν σαν ευαγγέλιο τόσο η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ όσο και η προηγουμένη του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή να δέσουν την χώρα μας ακόμα πιο σφιχτά στο άρμα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, δημιουργεί νέους μεγάλους κινδύνους για το λαό μας, ενισχύει το μέτωπο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ενάντια στους λαούς, βάζει στο στόχαστρο και τον λαό της Κούβας.
Τέλος αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι,
δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στην νέα σαθρή επίθεση που ξετυλίχτηκε μόλις πριν δύο μέρες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από το γνωστό αντικουβανικό λόμπι που διαπερνά την πλειοψηφία των δυνάμεων του Ευρωκοινοβουλίου, βάζοντας μπροστά το γνωστό πρόσχημα περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αξιοποιώντας την περίπτωση ενός γνωστού Κουβανού αντικομμουνιστή αντεπαναστάτη. Βεβαίως, ήταν εκεί παρών και πήρε τον λόγο ο σύντροφος μας, ο Ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Λευτέρης Νικολάου-Αλαβάνος, που καταδίκασε αυτό το νέο αντικουβανικό ψήφισμα και αποκάλυψε την τεράστια υποκρισία όλων αυτών που καθημερινά τσαλαπατούν τα κοινωνικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των λαών, όπως η ΕΕ και οι αντίστοιχες αστικές κυβερνήσεις της, αυτοί που διεξάγουν ιμπεριαλιστικούς πολέμους μαζί με το ΝΑΤΟ ενάντια στους λαούς σε όλη τη γη, που είναι υπεύθυνοι για εκατομμύρια θανάτους, για τα κύματα και το δράμα των προσφύγων και των μεταναστών, να εμφανίζονται ως αυτόκλητοι σωτήρες και προστάτες των ελευθεριών του κουβανικού λαού.
Ολοκληρώνοντας αυτή τη σύντομη παρέμβαση,
είναι καθαρό πως η Κούβα έχει πολλούς εχθρούς ανάμεσα στις τάξεις των εκμεταλλευτών, των ιμπεριαλιστών όπου γης, είναι καρφί στο μάτι τους για πάνω από 60 χρόνια γιατί απέδειξε τι μπορεί να κατακτήσει ένας λαός με την δική του επανάσταση και εξουσία απαλλαγμένος από την καπιταλιστική εκμετάλλευση και τα ιμπεριαλιστικά δεσμά. Η Κούβα όμως έχει στο πλάι της εκατομμύρια εργάτες, απλούς ανθρώπους, τους λαούς όλου του κόσμου. Έχει στο πλάι της το ΚΚΕ και την ΚΝΕ που μαζί με δεκάδες ακόμα Κομμουνιστικά Κόμματα σε όλο τον κόσμο, εκφράζουν ανυποχώρητα και έμπρακτα την αλληλεγγύη τους.
Αραμίς Φουέντε Ερνάντες:
Θα θέλαμε πρώτα απ’ όλα να σας ευχαριστήσουμε από τα βάθη της καρδιάς μας για την αλληλέγγυα υποστήριξή σας και τη διαρκή φιλία σας απέναντι στον κουβανικό λαό και τη σοσιαλιστική του Επανάσταση.
Επίσης, να ευχαριστήσουμε για την πρόσκληση να συμμετάσχουμε σε αυτήν την 50ή διοργάνωση του φεστιβάλ της ΚΝΕ. Ευχαριστούμε και όλους εσάς που παρευρίσκεστε στην αποψινή εκδήλωση αλληλεγγύης και υποστήριξης στην κουβανική Επανάσταση.
Χαιρόμαστε ιδιαίτερα που μας συντροφεύει απόψε, εκπροσωπώντας την κουβανική νεολαία, ένα στέλεχος της Ένωσης Νέων Κομμουνιστών Κούβας, του οποίου η παρουσία θα συμβάλει στην περαιτέρω σύσφιξη των δεσμών μεταξύ των δύο νεολαιίστικων οργανώσεων.
Είναι ευρέως γνωστό ότι ο κουβανικός λαός, ήδη από τον θρίαμβο της Επανάστασης την 1η Γενάρη 1959, χρειάστηκε να αντιμετωπίσει διαρκώς την εχθρότητα και τις επιθετικές ενέργειες των διαφόρων κυβερνήσεων των Ηνωμένων Πολιτειών. Είναι επίσης γνωστές τοις πάσι οι σοβαρές ζημίες που η ωμή, απάνθρωπη αυτή πολιτική προξενεί στην καθημερινή ζωή των Κουβανών και σε όλους τους τομείς της κοινωνίας μας.
Δεν μπορούμε να παραλείψουμε και την απροσμέτρητη ζημία σε ανθρώπινους όρους που η εν λόγω πολιτική προκαλεί σε όλες τις κουβανικές οικογένειες. Πράγματι, λόγω του μεγέθους του, το φαινόμενο αυτό είναι αδύνατον να υπολογιστεί σε αριθμούς, αλλά δεν αποτελεί μυστικό για κανέναν ότι είναι τεράστιο και ότι τροφοδοτείται από μια ωμή, εγκληματική και ανήθικη πολιτική.
Για πάνω από έξι δεκαετίες, ο ιμπεριαλισμός και οι υπηρέτες του εξακολουθούν να διακατέχονται από την εμμονή να προκαλούν υλικές ανεπάρκειες και ελλείψεις, προκειμένου να πυροδοτήσουν την αποθάρρυνση και τη δυσαρέσκεια στον κουβανικό λαό και να τον κάνουν να υποφέρει. Εξακολουθούν να αναπτύσσουν αναρίθμητες δράσεις με διώξεις και παρεμβάσεις απέναντι στις κύριες πηγές εισοδημάτων της χώρας, μεταξύ αυτών στον τουρισμό και τη διεθνή ιατρική συνεργασία, καθώς και στις εμπορικές συναλλαγές με τρίτες χώρες. Οι πιέσεις τους κατευθύνονται σε κυβερνήσεις, Τράπεζες, επιχειρήσεις και εταιρίες που διατηρούν δεσμούς με την Κούβα ή ενδιαφέρονται για συναλλαγές με τη χώρα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να αγνοούν το σχεδόν ομόφωνο αίτημα της διεθνούς κοινότητας να πάψουν την άνομη και ωμή πολιτική τους ενάντια στην Κούβα. Η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, όπως είναι γνωστό, έχει εγκρίνει 31 συνεχείς φορές ένα Ψήφισμα που απαιτεί τον τερματισμό του εγκληματικού οικονομικού, εμπορικού και χρηματοπιστωτικού αποκλεισμού, το οποίο, με αυταρχικό τρόπο, αγνοείται από πλευράς τους, και επιπλέον, εντελώς κυνικά, εξακολουθούν να ενισχύουν τον αποκλεισμό.
Τι είναι αυτό που φιλοδοξούν τελικά; Είναι σαφές: να εξαλείψουν το παράδειγμα της αξιοπρέπειας, της αντίστασης, του διεθνισμού και της αλληλεγγύης που εκπροσωπούν η κουβανική Επανάσταση και ο κουβανικός λαός.
Οι οικονομικές απώλειες που επιφέρει η εν λόγω πολιτική αγγίζουν τεράστιους αριθμούς. Για να έχετε μια αντικειμενική ιδέα επ’ αυτού, αρκεί να πούμε ότι, σύμφωνα με τα όσα αναφέρει η πρόσφατη έκθεση που κατέθεσε η Κούβα ενόψει της επόμενης συζήτησης του θέματος στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, από την 1η Μαρτίου 2023 ως τις 29 Φεβρουαρίου 2024, ο αποκλεισμός των ΗΠΑ στοίχισε στην Κούβα υλικές ζημίες και απώλειες της τάξεως των 5 δις 56 εκατ. 800 χιλ. δολαρίων, κάτι που σημαίνει αύξηση κατά 189 εκατ. 800 χιλ. σε σχέση με τον αριθμό που αναφερόταν στην προηγούμενη έκθεση.
Το σημαντικό αυτό έγγραφο αναφέρει επίσης ότι, σε τρέχουσες τιμές, οι συσσωρευμένες ζημίες για πάνω από έξι δεκαετίες εφαρμογής της πολιτικής αυτής ανέρχονται σε 164 δις 141 εκατ. 100 χιλ. δολάρια. Αν ληφθεί υπ’ όψιν η συμπεριφορά του δολαρίου έναντι της τιμής του χρυσού στη διεθνή αγορά, ο αποκλεισμός έχει προκαλέσει απώλειες που ανέρχονται σε πάνω από ένα τρις 499 δις 710 εκατ. δολάρια.
Όπως γίνεται κατανοητό και έχουμε αναφέρει επανειλημμένως, η Κούβα χρειάστηκε να πληρώσει υψηλό τίμημα για να προασπίσει το νόμιμο δικαίωμά της να υπάρχει ως έθνος κυρίαρχο και ανεξάρτητο.
Ωστόσο, παρά τις ζημίες που έχει προξενήσει ο αποκλεισμός, το Νησί όχι μόνον έχει αντισταθεί με παραδειγματική γενναιότητα, αλλά έχει επίσης κατορθώσει να επιτύχει πάμπολλα επιτεύγματα στους τομείς της υγείας, της παιδείας, της επιστήμης, της κοινωνικής ασφάλισης, του πραγματικού σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μεταξύ άλλων, ενώ έχει επιδείξει έμπρακτα την αλληλεγγύη της σε πολλές χώρες του κόσμου, προβάλλοντας τις διεθνιστικές αρχές του κουβανικού λαού.
Συγχρόνως, συνεχίζεται η αναιτιολόγητη συμπερίληψη της Κούβας στον αυθαίρετο, μονομερή κατάλογο που εκδίδει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, χωρών που δήθεν υποθάλπουν την τρομοκρατία.
Οι κουβανικές Αρχές έχουν δηλώσει ρητώς ότι αυτός ο δυσφημιστικός χαρακτηρισμός προβάλλει ένα στίγμα στους φορείς και θεσμούς μας και δυσχεραίνει στο έπακρο τις χρηματοπιστωτικές και εμπορικές συναλλαγές, καθώς και τις δυνατότητες πληρωμών και πιστώσεων. Αυτήν την άδικη και παράλογη πράξη, οι ΗΠΑ την επέβαλαν και τη διατηρούν εντελώς αστήρικτα και δίχως να μπορούν με κανέναν τρόπο να αποδείξουν αυτό που διατείνονται.
Γνωρίζουν πολύ καλά ότι ψεύδονται, ότι δεν έχουν κανένα στοιχείο που να στηρίζει τη συκοφαντία τους και ούτε τη δυνατότητα να παρουσιάσουν κάποια σχετική απόδειξη. Η αλήθεια είναι ότι η Κούβα υπήρξε επί σειράν ετών αντικείμενο άπειρων τρομοκρατικών ενεργειών που είχαν ως λυπηρή κατάληξη αθώα θύματα. Η Κούβα καταδικάζει και απορρίπτει την τρομοκρατία από όπου και αν προέρχεται και σε όλες της τις μορφές και ουδέποτε την εφήρμοσε ούτε θα επιτρέψει να διενεργείται με βάση την επικράτειά της. Και αυτοί το ξέρουν καλά.
Ο Κουβανός υπουργός Εξωτερικών έχει δηλώσει ότι αυτός ο χαρακτηρισμός έχει επιπτώσεις ιδιαίτερα επιβλαβείς για ένα μικρό έθνος όπως το δικό μας. Ζημιώνει ανεπανόρθωτα τις διεθνείς χρηματοπιστωτικές και εμπορικές συναλλαγές. Παρεμποδίζει την πρόσβαση σε χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς και τις δυνατότητες πληρωμών και πιστώσεων. Προβάλλει ένα στίγμα στους φορείς και θεσμούς μας, για τους οποίους αποδεικνύεται εξαιρετικά δύσκολο να συναλλάσσονται ακόμη και με ξένους φορείς με τους οποίους είχαν διατηρήσει παραγωγικές σχέσεις επί σειράν ετών.
Σε διεθνές επίπεδο, αυξάνεται η απόρριψη αυτής της ωμής πράξης και η αξίωση η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών να εξαλείψει την Κούβα από αυτόν τον παραπλανητικό κατάλογο.
Ως αποτέλεσμα όλων αυτών, η κουβανική οικονομία χρειάστηκε να εξελιχθεί κάτω από αφάνταστες πιέσεις. Κανένας τομέας της οικονομίας, της παραγωγής, των υπηρεσιών και της κουβανικής κοινωνίας δεν εξαιρέθηκε από αυτές τις επιβολές, κάτι που γίνεται φανερό στη βιομηχανία, τον εφοδιασμό και την εμπορία τροφίμων, φαρμάκων και καυσίμων, μεταξύ άλλων, συμπαρασύροντας την επιδείνωση των επιπέδων κατανάλωσης και γενικής ευημερίας του πληθυσμού.
Παράλληλα, αυξάνονται οι εκστρατείες με ψεύδη και ανακρίβειες προκειμένου να δυσφημιστεί η Κούβα και να υποβαθμιστεί το έργο της Επανάστασης και η πραγματικότητα για την κατάσταση της χώρας.
Πέρα από όλη αυτή την κατάσταση, που θα μπορούσε να αποθαρρύνει, έως και να προτρέψει στην υποταγή όσους δεν προέρχονται από την παράδοση και την αγωνιστική ιστορία του κουβανικού λαού, παρά τις τεράστιες προκλήσεις, ο λαός μας και η κουβανική Κυβέρνηση δεν έχουν πάψει να αγωνίζονται ούτε στιγμή για το επικό καθήκον να εξακολουθήσουν να προασπίζουν τις μεγάλες κατακτήσεις της Επανάστασης, και να συνεχίσουν να προχωρούν στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού, που αποτελεί εγγύηση για μια κοινωνία πιο δίκαιη, δημοκρατική, ευημερούσα και βιώσιμη.
Η Κούβα δεν είναι μόνη, ούτε ήταν ποτέ, πάντοτε είχαμε στο πλευρό μας φίλους όπως εσείς, που γνωρίζουν πολύ καλά την εξαιρετική αξία της αλληλεγγύης. Ο λαός μας γνωρίζει πολύ καλά τι διακυβεύεται, ότι πρόκειται για την ίδια την ύπαρξη της κουβανικής ιθαγένειας και για το διηνεκές παράδειγμα ενός ηρωικού λαού που δεν δέχεται ούτε απειλές ούτε επιβολές και δεν είναι διατεθειμένος να ζει γονατιστός. Αυτό αποδεικνύει η ίδια η ιστορία μας.
Θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε και θα νικήσουμε τον αποκλεισμό. Θα εξακολουθήσουμε να είμαστε αλληλέγγυοι με όλους τους λαούς του κόσμου που αγωνίζονται για την ειρήνη, την κοινωνική δικαιοσύνη και την ισοτιμία, για ένα κόσμο καλύτερο, πιο αξιοπρεπή και δίκαιο. Η Κούβα δεν θα παραδοθεί και θα συνεχίσει να προασπίζει τις αρχές της, δίχως παραχωρήσεις κανενός είδους, ανεμίζοντας τις σημαίες της αλληλεγγύης και του διεθνισμού. Πάντοτε θα αναγνωρίζουμε όπως της αξίζει και θα είμαστε ευγνώμονες για την αλληλέγγυα υποστήριξή σας και τη διαρκή σας φιλία.
Δεν θα ήθελα να ολοκληρώσω αυτήν την παρέμβαση δίχως μια αναφορά στον γενναίο και πολύπαθο παλαιστινιακό λαό, θύμα για μιαν ακόμα φορά των βιαιότερων ενεργειών της ισραηλινής κυβέρνησης, που δολοφονεί εκ του ασφαλούς παιδιά, γυναίκες, γέροντες και εν γένει άμαχο πληθυσμό. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας και την ενθάρρυνσή μας σε αυτόν τον ηρωικό λαό. Αυτή η γενοκτονία πρέπει να πάψει.
Σας ευχαριστώ πολύ
Σουνιέλ Σόσα Κορδέρο:
Αξιότιμε Πρέσβη της Δημοκρατίας της Κούβας στην Ελλάδα,
Αξιότιμοι σύντροφοι του ΚΚΕ,
Αδέλφια μας της ΚΝΕ,
Αγαπητοί σύντροφοι που παρευρίσκεστε εδώ απόψε,
Κατ’ αρχάς θα ήθελα να σας ευχαριστήσω εξ ονόματος της οργάνωσής μου, και ιδιαίτερα της συντρόφισσας Μέιβις Εστέβες Ετσεβαρία, Πρώτης Γραμματέως μας, για την ευκαιρία να βρεθώ εδώ μαζί σας σε αυτή την πανηγυρική διοργάνωση του Φεστιβάλ της Νεολαίας.
Ζούμε σε έναν κόσμο όπου οι ισχυροί επιλέγουν να αγνοούν ανενδοίαστα τη γενοκτονία που διαπράττεται στη Γάζα μπροστά στα μάτια τους, ενώ διεξάγουν μιντιακούς πολέμους και πολιτικές ενάντια στις νόμιμες διαδικασίες. Η διπλή ηθική του αμερικανικού ιμπεριαλισμού δεν έχει όρια.
Η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, που χρηματοδοτεί τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη και έχει δολοφονήσει μέσα σε λίγους μήνες περισσότερα παιδιά από ό,τι οι διενέξεις σε όλον τον κόσμο επί χρόνια, είναι η ίδια κυβέρνηση που νιώθει αρμόδια να δικάζει, να υπονομεύει και να απαξιώνει την εθνική κυριαρχία και την αυτοδιάθεση των λαών μας.
Τα μαρτύρια του παλαιστινιακού λαού, τα πάνω από 60 χρόνια του άδικου αποκλεισμού κατά του κουβανικού λαού, η συμπερίληψη της Κούβας στον παραπλανητικό κατάλογο χωρών που δήθεν υποθάλπουν την τρομοκρατία, οι απέλπιδες απόπειρες να αποσταθεροποιηθεί η συνταγματική νομιμότητα στις χώρες μας, μεταξύ άλλων, αποτελούν σαφή, αδιάσειστα παραδείγματα του αμείλικτου, εγκληματικού χαρακτήρα του ιμπεριαλισμού.
Η γενιά μας δεν μπορεί να επιτρέψει να μένουμε με τα χέρια σταυρωμένα απέναντι στη βαρβαρότητα, τη διπλή ηθική και την αδικία.
Εμείς οι νέοι αποτελούμε τον κύριο στόχο των μιντιακών, οικονομικών και πολιτικών πολέμων.
Φιλοδοξούν να μας αποϊδεολογικοποιήσουν, να υποβαθμίσουν τη νεολαία, να την αποκόψουν από το έθνος της, από την ιστορία της, να της επιβάλουν καταναλωτικά πρότυπα που ουδεμία σχέση έχουν με τις δικές μας πραγματικότητες.
Για να αναφέρω μερικά μόνο παραδείγματα, από το 1996 ως το 2020 η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών διοχέτευσε 384 εκατ. δολάρια για την πολιτική υπονόμευση στην Κούβα, κυρίως μεταξύ της νεολαίας - και εφιστώ την προσοχή στο ότι αυτά είναι μόνον τα δημόσια κονδύλια, φανταστείτε τα πραγματικά νούμερα εάν λάβουμε υπ’ όψιν όσα δεν δηλώνονται στο αμερικανικό Κογκρέσο.
Μόνο το 2024, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών ενέκρινε 25 εκατ. δολάρια δημόσιων πόρων για την υπονόμευση στην Κούβα. Με απλούς υπολογισμούς, αυτό σημαίνει κατά προσέγγιση 2 εκατ. ανά Κουβανό πολίτη, μόνο για τη χειραγώγησή του.
Μπορούμε μάλλον να κατανοήσουμε την υπέρμετρη απογοήτευση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Ούτε καν αυτός ο αφιερωμένος στην υπονόμευση προϋπολογισμός δεν έχει καταφέρει να ανατρέψει το σχέδιό μας. Εξακολουθεί να είναι πλειοψηφική η υποστήριξη του κουβανικού λαού στο σοσιαλισμό, στον αήττητο Κομαντάντε Φιδέλ Κάστρο Ρους και στην ιστορική και σημερινή γενιά της Επανάστασής μας.
Η χώρα μας υπήρξε επίσης θύμα πολέμου τέταρτης και πέμπτης γενιάς. Οι νέες τεχνολογίες της πληροφορικής και οι επικοινωνίες χρησιμοποιήθηκαν ως πολιτικά εργαλεία. Προφανώς, δεν πέφτουν πυροβολισμοί, αλλά σίγουρα δημιουργούνται στίγματα, οι άνθρωποι χειραγωγούνται και προτρέπονται να πάνε πέρα από τις οθόνες και να προξενήσουν χάος και βία.
Τα κυρίαρχα μέσα επικοινωνίας χτίζουν μια εικόνα της χώρας εντελώς παραποιημένη, και μέσω της μιντιακής τρομοκρατίας προωθούν γεγονότα αντιπαράθεσης προκειμένου στη συνέχεια να κατηγορήσουν τις κυβερνήσεις ότι δήθεν παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και να αιτιολογήσουν έτσι μια άμεση στρατιωτική επέμβαση.
Πού βρίσκονται τα ανθρώπινα δικαιώματα που προάγει η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, με τον υποτιθέμενο ρόλο τους ως πρότυπο δημοκρατίας, όταν εν μέσω της πανδημίας της COVID-19 ενισχύθηκε ο αποκλεισμός κατά της Κούβας;
Σε ποια ανθρώπινα δικαιώματα αναφέρονται οι Ηνωμένες Πολιτείες όταν εμποδίζουν τον κουβανικό λαό να διαθέτει τους χρηματοπιστωτικούς πόρους του, δημιουργώντας ημερήσιες οικονομικές απώλειες άνω των 13 εκατ. δολαρίων και ωριαίες άνω των 555 χιλ. δολαρίων, κατά την περίοδο από τον Μάρτιο του 2022 ως τον Φεβρουάριο του 2023;
Φαίνεται μάλλον πως η αμερικανική κυβέρνηση εννοεί τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία, πολυσήμαντες λέξεις, ανάλογα με τα γεωπολιτικά συμφέροντά της.
Απέναντι σε αυτές τις βίαιες επιθετικές ενέργειες του ιμπεριαλισμού, γνωρίζουμε ότι δεν είμαστε μόνοι, οι φίλοι μας ανά τον κόσμο έχουν δώσει και εξακολουθούν να δίνουν έμπρακτες αποδείξεις αλληλεγγύης στο έθνος μας.
Να υπογραμμίσουμε εδώ τους δεσμούς και την ελληνική συνεργασία με την Κούβα, και είμαστε άπειρα ευγνώμονες γι’ αυτά.
Για όλους αυτούς τους λόγους αντιστοιχεί σε εμάς, τις νέες γενιές, να συνεχίσουμε τον αγώνα και να προάγουμε τη διάρθρωση ανάμεσα στις οργανώσεις μας, να συνηγορήσουμε υπέρ της ενότητας και να κάνουμε να επικρατήσει ειρήνη: αυτά είναι καθήκοντα απαραίτητα να πραγματοποιηθούν σε τούτους τους δύσκολους καιρούς που ζούμε.
Οι νέοι Κουβανοί διατρανώνουμε την πεποίθηση που εκφράστηκε κατά τις εργασίες του 12ου Συνεδρίου μας. Θα βαδίσουμε χέρι με χέρι, ενωμένοι με το ένδοξο Κομμουνιστικό Κόμμα μας, αναζητώντας σε όλα τα επίπεδα εναλλακτικές που θα επιτρέψουν βελτιώσεις για τον κουβανικό λαό και θα εξακολουθήσουμε να συνεισφέρουμε στην ανάπτυξη της σοσιαλιστικής κοινωνίας μας.
Ζήτω η αλληλεγγύη και οι σχέσεις Ελλάδας - Κούβας!
¡Hasta la victoria siempre!
Κλείνοντας την εκδήλωση, ο Λευτέρης Νικολάου-Αλαβάνος τόνισε ότι το 50ό Φεστιβάλ της ΚΝΕ είναι ορόσημο για την ένταση της διεθνούς αλληλεγγύης προς τον λαό της Κούβας, με ποικίλες παρεμβάσεις και με συλλογή υπογραφών, ώστε να βγει το Νησί της Επανάστασης από τη μαύρη λίστα των ΗΠΑ, των κρατών που υποστηρίζουν την τρομοκρατία.
Εξήγησε ότι η ΕΕ αξιοποιεί τον αμερικανικό αποκλεισμό για να κλιμακώσει την πίεση με απώτερο στόχο να διεισδύσουν στο Νησί της Επανάστασης ευρωενωσιακοί όμιλοι, επιστρατεύοντας παράλληλα μια «βιομηχανία ψηφισμάτων» με πρόσχημα τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτά που η ίδια η ΕΕ καταπατά συστηματικά, περιορίζει ή απαξιώνει.
Έκανε ιδιαίτερη αναφορά στις προσπάθειες της ΕΕ και του Ευρωκοινοβουλίου κατά της Κούβας, όπως η έκδοση ψηφισμάτων, σε ορισμένα από τα οποία εξυμνείται ο Χοσέ Ντανιέλ Γκαρσία, ένας αντεπαναστάτης με ποινικό μητρώο, ηγέτης μίας προβοκατόρικης οργάνωσης που χρηματοδοτείται από τις ΗΠΑ. «Αυτόν η ΕΕ προωθεί και τιμά», είπε, επισημαίνοντας ότι το ΚΚΕ αποκάλυψε τον βρόμικο ρόλο του μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο αλλά και στον ελληνικό λαό.
«Το δίκιο το έχουν οι λαοί που παλεύουν για τα δικαιώματά τους, όπως ο λαός της Κούβας. Απαιτούμε τώρα να αρθούν όλες οι κυρώσεις και να βγει η Κούβα από την απαράδεκτη λίστα των χωρών που υποστηρίζουν την τρομοκρατία», κατέληξε, καλώντας το ακροατήριο να προσθέσει την υπογραφή του στο κείμενο που ζητά την άρση της Κούβας από την αμερικανική «μαύρη λίστα» της «τρομοκρατίας».
50ό Φεστιβάλ ΚΝΕ - ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε επίσης ότι
την Παρασκευή στις 8 μ.μ. στη Διεθνούπολη,
θα διεξαχθεί εκδήλωση αλληλεγγύης με την Κούβα.
Το ΔΣ του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου
71 χρόνια από την ηρωική επίθεση στον στρατώνα της Μονκάδα
Πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Φιλίας και Αλληλεγγύης για να τιμηθεί η ηρωική επίθεση στον στρατώνα Μονκάδα (26 Ιούλη 1953), την Τετάρτη 24 Ιούλη, στις 8 το απόγευμα στο φιλόξενο προαύλιο της ΠΕΚΑΜ (Πανελλήνιας Ένωσης Κρατουμένων Αγωνιστών Μακρονήσου - Αγίων Ασωμάτων 31, Θησείο).
Στην εκδήλωση ομιλία απηύθυνε η Ιωάννα Παπαγεωργάκη, μέλος του ΔΣ του Συνδέσμου.
Ακολούθησε κουβανέζικη βραδιά.
Παραβρέθηκε πλήθος νέων φίλων αλλά και παλαιότερων της Κούβας και του συνδέσμου.
Καλησπέρα σε όλες και όλους,
Πριν απ’ όλα, εκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου μας, θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά το Μουσείο Μακρονήσου για την φιλοξενία και της σημερινής μας εκδήλωσης. Μας «ταιριάζει» άλλωστε αυτό το μέρος που αναδεικνύει το τι μπορεί να κάνει ο γίγαντας λαός. Πως οι επαναστατικές ιδέες δεν μπορούν να σβήσουν ούτε με τα πιο απάνθρωπα βασανιστήρια. Μας «ταιριάζει» αυτό το σύμβολο αντίστασης.
Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι του νησιού της Επανάστασης, βρισκόμαστε εδώ πιστοί στο ραντεβού μας 71 χρόνια μετά την ηρωική επίθεση στον στρατώνα της Μονκάδα, ακριβώς γιατί είμαστε πιστοί στις αξίες της σοσιαλιστικής Επανάστασης. Είμαστε πιστοί στο λόγο για τον οποίο δημιουργήθηκε ο Ελληνοκουβανικός Σύνδεσμος Φιλίας και Αλληλεγγύης: την έμπρακτη στήριξη μας στην Κούβα.
Διατρανώνουμε και από αυτή την εκδήλωση την αγάπη και την συμπαράστασή μας στον λαό της Κούβας. Που δοκιμάζεται. Που δίνει τη μάχη του μέσα σε έναν πολύ αρνητικό συσχετισμό. Που ματώνει από τον εγκληματικό αποκλεισμό των ΗΠΑ. Που όμως ξέρει και να κρατάει γερά! Είναι αποφασισμένος να δώσει τη μάχη μέχρι τέλους για να ζήσει στον τόπο του με αξιοπρέπεια.
…
26 Ιουλίου 1953. Μια μικρή αλλά αποφασισμένη και καλά εκπαιδευμένη ομάδα επαναστατών, ανδρών και γυναικών, με επικεφαλής τον Φιντέλ Κάστρο, επιχειρεί να καταλάβει το στρατόπεδο της Μονκάδα. Εξαπέλυσαν ένοπλη επίθεση στη μεγαλύτερη στρατιωτική φρουρά της χώρας, στο ανατολικό αρχηγείο της στρατιωτικής δικτατορίας Μπατίστα. Στόχος τους ήταν να ανοίξουν το δρόμο της απελευθέρωσης, να εκπληρώσουν τις επιθυμίες του κουβανικού λαού και να ανατρέψουν την μισητή δικτατορία.
«Οι προετοιμασίες για την επίθεση στο στρατώνα Μονκάδα στο Σαντιάγο έγιναν με πλήρη μυστικότητα. Σε μία χώρα πλούσια σε μυστικές συνωμοσίες -περιελάμβανε κάπου 1.500 ανθρώπους- που δεν την υποπτεύθηκαν καθόλου οι αρχές, ούτε προδόθηκε. (…)
“Δεν ήταν πρόθεσή μας να συμπλακούμε με τους στρατιώτες σε μάχη”, είπε ο Φιντέλ αργότερα, “αλλά να πάρουμε τον έλεγχο και τα όπλα μ’ αιφνιδιασμό, να ξεσηκώσουμε το λαό και να ζητήσουμε από τους στρατιώτες να ενωθούν μαζί μας. Θα τους προσκαλούσαμε να εγκαταλείψουν τη μισητή σημαία της τυραννίας και ν΄αγκαλιάσουν το λάβαρο της λευτεριάς, να υπερασπιστούν τα υπέρτατα συμφέροντα του έθνους και όχι τα ασήμαντα συμφέροντα μιας μικρής ομάδας, να στρέψουν τα όπλα τους γύρω τους και να πυροβολήσουν τους εχθρούς του λαού και όχι το λαό.”
Μόλις καταλαμβανόταν το στρατόπεδο, μία ομάδα επαναστατών θα κυρίευε τον κοντινό ραδιοφωνικό σταθμό από όπου (…) θα καλούσαν το λαό του Σαντιάγο να ξεσηκωθεί κατά του Μπατίστα.
“Ημασταν πεπεισμένοι” είπε ο Ραούλ Κάστρο, “ότι αυτό θα ήταν η σπίθα που θα εξαπέλυε μία επαναστατική θύελλα σε ολόκληρη τη χώρα”.[1]»
Και δεν έπεσε έξω.
Το πώς εξελίχθηκε εντέλει εκείνη η μέρα περιγράφεται από τον Φιντέλ: «η τελική κινητοποίηση των αντρών που ήρθαν σ΄ αυτή την επαρχία από τα πιο απομακρυσμένα χωριά ολόκληρου του νησιού, πραγματοποιήθηκε με θαυμαστή ακρίβεια και απόλυτη μυστικότητα. Επίσης είναι σίγουρο ότι και η επίθεση πραγματοποιήθηκε με θαυμάσιο συντονισμό. Άρχισε ταυτόχρονα στις 5.15 πμ, τόσο στο Μπαγιάμο, όσο και στο Σαντιάγο… και με ακρίβεια λεπτών και δευτερολέπτων που είχε προβλεφθεί από πριν, έπεσαν το ένα μετά το άλλο τα κτίρια που ήταν γύρω από τον στρατώνα. Ωστόσο, για χάρη της αυστηρής αλήθειας, αν και αυτό μειώνει την αξία μας, θα αποκαλύψω για πρώτη φορά και ένα ακόμη γεγονός που στάθηκε μοιραίο: Το μισό από το κύριο σώμα των δυνάμεών μας, (συνεχίζει ο Φιντέλ) και μάλιστα το καλύτερα εξοπλισμένο, από ένα αξιοθρήνητο λάθος έχασε το δρόμο του στην είσοδο της πόλης και μας έλειψε την αποφασιστική στιγμή. (…) Όταν πείστηκα ότι όλες οι προσπάθειες για να καταληφθεί το οχυρό ήταν πια μάταιες, άρχισα να αποσύρω τους άντρες μας σε ομάδες των 8 και των 10. Οι απώλειές μας στη διάρκεια της μάχης ήταν ασήμαντες. Το 95% των νεκρών μας ήταν αποτέλεσμα της ωμότητας και της απανθρωπιάς όταν η μάχη είχε πια τελειώσει».
Την απανθρωπιά αυτή μετά το τέλος της μάχης περιγράφει και η Μέλμπα Ερνάντες, όπως την έζησε: «Μας πήγαν στη Μονκάδα με αυτοκίνητο και μας κλείδωσαν σε ένα μεγάλο δωμάτιο που πιθανότατα ανήκε στη λέσχη αξιωματικών, γιατί θυμάμαι ότι υπήρχαν μερικά τραπέζια του μπιλιάρδου εκεί. Και, ξαπλωμένα κάτω από τα τραπέζια, τα παιδιά που είχαν ήδη περάσει τη φρίκη των βασανιστηρίων, έσκουζαν απ’ τον πόνο καθώς το αίμα τους έσταζε στο πάτωμα. Οι στρατιώτες τους άρπαζαν σε ομάδες των τεσσάρων, τους έβγαζαν έξω και τους γύριζαν ξανά μισοαναίσθητους… Μας πήγαν στο κουρείο που (…) είχε μετατραπεί σε θάλαμο βασανιστηρίων. Υπήρχε αίμα παντού: στο πάτωμα, στους τοίχους ακόμα και στο ταβάνι. Μας τράβηξαν έξω, σ’ ένα μικρό, στενό μπαλκόνι. Φαίνεται πως ο οχετός του πατώματος είχε βουλώσει και υπήρχε μία λιμνούλα αίμα βάθους περίπου ενάμιση πόντου γύρω από αυτόν. Το αεράκι έκανε κυματάκια στη λιμνούλα με το αίμα.»
Οι περιγραφές του Φιντέλ Κάστρο βέβαια, δείχνουν γλαφυρά και την ακλόνητη πίστη στα ανθρώπινα ιδανικά, εκείνων που κράτησαν: «Χρησιμοποίησαν και άλλες μεθόδους. Καθώς δεν τα έβγαλαν πέρα με την ανδρεία των αντρών, δοκίμασαν και την ανδρεία των γυναικών. Κρατώντας ένα αιματόβρεχτο ανθρώπινο μάτι στο χέρι, εμφανίστηκε ένας λοχίας και διάφοροι άντρες στο μπουντρούμι όπου βρίσκονταν οι συναγωνίστριες Μέλμπα Ερνάντες και Αϊντέ Σανταμαρία. Απευθυνόμενοι στην τελευταία της είπαν: “Είναι του αδερφού σου. Αν δε μας πεις, αυτό που εκείνος δεν θέλησε να μας πει, θα του βγάλουμε και το άλλο”. Εκείνη που αγαπούσε τον γενναίο αδελφό της πάνω απ’ όλα, τους απάντησε γεμάτη αξιοπρέπεια: “Αφού του βγάλατε το ένα μάτι, κι αυτός δεν μίλησε, ούτε κι εγώ θα μιλήσω”.»
Η επιχείρηση στη Μονκάδα λοιπόν απέτυχε, κι όμως(!) είναι από τους σημαντικότερους σταθμούς στην ιστορία της Κουβανικής Επανάστασης. Οι Επαναστάτες φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν οικτρά, έχασαν τη ζωή τους, κι όμως(!) ήταν για να τραβήξει η ζωή την ανηφόρα. Λίγες μέρες μετά την Μονκάδα, ο Φιντέλ και μερικοί σύντροφοί του που είχαν καταφύγει στα βουνά για να συνεχίσουν τον αγώνα, πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Κι εκείνος όπως κι όσοι ακόμα γλίτωσαν, ένιωσαν πίκρα και απογοήτευση, είδαν τις ελπίδες τους για απελευθέρωση να ποδοπατιούνται, όλα να μοιάζουν χαμένα. Κι όμως ήταν οι ίδιοι που μόλις 5 χρόνια, 5 μήνες και 5 μέρες αργότερα ανάγκασαν τον Μπατίστα να φύγει κρυφά από τη χώρα, ήταν οι ίδιοι που καθοδήγησαν τη μεγαλειώδη νίκη του Επαναστατικού Στρατού στην Αβάνα την 1 Ιανουαρίου 1959.
Το κίνημα της 26ης Ιουλίου έμελλε να θριαμβεύσει. Ο λαός της Κούβας τελικά πήρε την τύχη του στα χέρια του. Βγήκε νικητής. Με την οργανωμένη πρωτοπορία μπροστά, στην οποία είχε προστεθεί ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα και άλλοι επαναστάτες, τσάκισε το αστικό κράτος και επέβαλε την εργατική εξουσία. Ετσι άρχισε η νικηφόρα προς το σοσιαλισμό πορεία, αφού ξανοιγόταν η δυνατότητα στο λαό να οργανώσει τη δική του «έφοδο στον ουρανό». «Κάτω απ’ τη μύτη» του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Στα 90 μόλις μίλια από το Μαϊάμι των ΗΠΑ. Η Μονκάδα είχε ανοίξει το δρόμο, γιατί είχε μεγάλη συμβολή στην αφύπνιση της λαϊκής συνείδησης για την οργάνωση ενός πλατιού λαϊκού κινήματος κατά της δικτατορίας.
Έκτοτε η Κούβα είναι ο φάρος μας. Φάρος για την εργατική τάξη όπου Γης και συνάμα καρφί στο μάτι της αστικής τάξης που ποτέ δεν μπόρεσε να χωνέψει το ότι είχε να τα βάλει με την πρώτη σοσιαλιστική επανάσταση στην αμερικάνικη ήπειρο.
Ειδικά οι ΗΠΑ την αντιπάλεψαν από την πρώτη στιγμή και κλιμακώνουν την επίθεσή τους μέχρι σήμερα. Με όλους τους δυνατούς τρόπους: με επεμβάσεις, μυστικούς πράκτορες, μαφίες, οργάνωση αντεπαναστατικών ομάδων, με εξαγορές, σαμποτάζ, διάδοση ψευδών ειδήσεων αξιοποιώντας και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που στοχεύουν ιδιαίτερα στην κουβανική νεολαία. Με τον αποκλεισμό που κάνει την Κούβα κυριολεκτικά να ασφυκτιά σήμερα, με την ένταξή της στη λίστα με τα κράτη χορηγούς της «τρομοκρατίας». Με όποιον τρόπο μπορούν να φανταστούν.
Κι όμως η Κούβα κρατάει!
Όπως κατάφερε να κρατήσει και μετά το μεγαλύτερο χτύπημα, τις ανατροπές της Σοβιετικής Ένωσης και των σοσιαλιστικών δημοκρατιών.
Και θα στέκουμε πάντα στο πλευρό της για να κρατάει γερά!
Ο λαός της Κούβας, ο ελληνικός λαός, του κόσμου οι λαοί έχουμε έναν κοινό εχθρό: τον ιμπεριαλισμό. Τον καπιταλισμό που σε αυτό το τελευταίο του στάδιο, υποφέρει από τις εγγενείς του αντιφάσεις, ψυχορραγεί, σαπίζει, αναδίδει την βρωμερή του μπόχα από κάθε του κύτταρο, όμως δεν παραιτείται.
Αποτέλεσμα αυτών αντιφάσεων είναι η φτώχεια, η προσφυγιά, η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής.
Αποτέλεσμα αυτών των αντιφάσεων που οξύνονται ήταν το ότι φτάσαμε να δούμε πριν λίγες μέρες μέχρι και απόπειρα δολοφονίας σε βάρος του πρώην προέδρου των ΗΠΑ. Εξέλιξη που μόνο νέα δεινά προμηνύει για τους λαούς.
Αποτέλεσμα αυτών αντιφάσεων είναι και οι δύο μεγάλες αιματοβαμμένες εστίες πολέμου, στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή.
Ειδικά για την τελευταία βλέπουμε ξανά δύο κόσμους να συγκρούονται: από τη μία η υπερδύναμη των ΗΠΑ είναι από τους πρώτους που φέρουν την ευθύνη για την γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, με πάνω από 39.000 Παλαιστίνιους να έχουν χάσει την ζωή τους, τον σφαγιασμό αθώων παιδιών -τη στιγμή που φτάσαμε να δούμε μέχρι και την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας να ποινικοποιείται-, κι από την άλλη, η Κούβα, με όσες δυνάμεις διαθέτει στέκεται αλληλέγγυα στον παλαιστινιακό λαό με όποιο τρόπο μπορεί, είναι ένα δείγμα μόνο οι περίπου 100 Παλαιστίνιοι φοιτητές που σπουδάζουν σήμερα στο νησί της Επανάστασης.
Αποτέλεσμα των εγγενών αντιφάσεων του καπιταλισμού είναι και ο μεγάλος κίνδυνος που ζούμε σήμερα για μια γενικευμένη πολεμική σύγκρουση, όπως δείχνουν και οι τελευταίες εξελίξεις στην Υεμένη και όχι μόνο.
Και πρέπει να κατονομάσουμε τους πρώτους ενόχους και για αυτούς τους πολέμους, που δεν είναι άλλοι από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Κι αυτοί που τρομοκρατούν, που αιματοκυλούν τους λαούς, έχουν το θράσος να φτιάχνουν λίστα με κράτη-τρομοκράτες και να εντάσσουν εκεί μάλιστα την Κούβα;
Αυτοί! οι αρχιτρομοκράτες! που έχουν την ευθύνη για επεμβάσεις και πραξικοπήματα σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Τόσο τους πονάει το να γίνεται ένας λαός αφέντης στον τόπο του, που δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα. Δεν θα τους περάσει όμως.
Καταλαβαίνουμε όλοι ότι είναι πολλοί παραπάνω οι λόγοι σήμερα για να παλέψουμε ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Ενάντια σε ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ και όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις.
Είναι παραπάνω οι λόγοι να τους αντιπαλέψουμε και ως κύριους ενόχους, για να αρθεί ο αποκλεισμός που επιβάλλεται στην Κούβα, να φύγει αυτή η θηλιά από το λαιμό της κουβανικής οικονομίας που έχει φέρει μύριες δυσκολίες.
Κι όμως, παρά τα εμπόδια, παρά την επίθεση που δέχεται ο λαός της Κούβας, είναι έτη φωτός μπροστά, επειδή όπως το αποτύπωσε ο Φιντέλ Κάστρο το ’62 «στο παρελθόν η εργασία ήταν όργανο εκμετάλλευσης του ανθρώπου. Σήμερα, είναι όργανο για την απολύτρωση του ανθρώπου, για την εξύψωση του ανθρώπου, για την πρόοδο του ανθρώπου».
Θα χρειαζόμασταν ολόκληρες διαλέξεις για να περιγράψουμε τα άλματα που σημείωσε η σοσιαλιστική Κούβα σε όλους τους τομείς της εργασίας, στον πολιτισμό, στην Εκπαίδευση, στην ουσιαστική ισοτιμία των γυναικών, στην προστασία των παιδιών. Τις επιτυχίες που καταγράφουν ιδιαίτερα στην Υγεία, ακριβώς επειδή η επιστήμη τίθεται στην υπηρεσία του λαού και όχι του καπιταλιστικού κέρδους. Καταγράφουν καινοτομίες μέχρι και σήμερα, παρά τις αντιξοότητες, σε παραγωγή εμβολίων και φαρμάκων προσβάσιμα σε όλο το λαό, με χαρακτηριστικά αποτελέσματα, όπως ήταν η επιτυχημένη αντιμετώπιση του κορονοϊού ή την εξαφάνιση της ηπατίτιδας Β από την χώρα.
Για να δείξουμε όμως τον προσανατολισμό του εργατικού κράτους ήδη στα πρώτα του βήματα, έχει ένα ενδιαφέρον να δούμε και την τύχη του στρατώνα στην Μονκάδα:
Τον Γενάρη του '60 ο Στρατώνας μετατρέπεται σε “Σχολειούπολη 26ης του Ιούλη”. Οι τρύπες από τις σφαίρες της μάχης του ’53 ήταν ακόμα ορατές. Τα παιδιά στέκονταν στο χόρτο που είχε βαφτεί με αίμα και στρωθεί με τα βασανισμένα σώματα του Λούις Τασέντε, του Αμπέλ Σανταμαρία και άλλων, εφτά χρόνια πρωτύτερα. Εκεί στεκόταν και η μικρή κόρη του Τασέντε...
Στον λόγο που εκφώνησε ο Φιντέλ, μπροστά στο νέο σχολείο, απευθύνθηκε στα παιδιά: «Γιατί μετατρέψαμε αυτό το οχυρό σε σχολείο; Ποιος υπεράσπιζε την κυβέρνηση πριν; Ο στρατός, εκείνος ο στρατός. Ποιος υπερασπίζεται την Επανάσταση σήμερα;»
Τα παιδιά (απαντούν): «Ο λαός!» (…)
(Και συνεχίζει ο) Φιντέλ: «Τώρα έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε. Έχουμε πολλούς δρόμους να φτιάξουμε, πολλά φράγματα, πολλές πόλεις, πολλά εργοστάσια. Πρέπει να οργώσουμε τα χωράφια, να φτιάξουμε παραλίες και τουριστικά κέντρα. Έχουμε σπουδαίο έργο να κάνουμε και δεν υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που ξέρουν πώς να κάνουν αυτά τα πράγματα, κι έτσι η μεγαλύτερη ελπίδα μας δεν είναι σ’ αυτό που κάνουμε σήμερα, αλλά σ’ αυτό που θα κάνετε εσείς αύριο. (…)
Και πράγματι ήδη στα πρώτα της βήματα η Κούβα έστειλε δεκάδες χιλιάδες νεολαίους και δασκάλους στην ύπαιθρο, στην εκστρατεία κατά του αναλφαβητισμού, στην πιο γιγάντια προσπάθεια που έγινε ποτέ σε μια χώρα. Μέσα σε ένα μόνο χρόνο, η Κούβα έγινε το έθνος με το πιο χαμηλό επίπεδο αγραμματοσύνης στη Λατινική Αμερική και γρήγορα εξάλειψε τον αναλφαβητισμό.
Ο κουβανέζικος λαός ήταν ικανός να διεξάγει μάχες σε διάφορα πεδία ταυτόχρονα. Είτε με το βιβλίο στο χέρι, είτε στα κέντρα δουλειάς και στα εργοστάσια, είτε βέβαια και με το όπλο στο χέρι, αφού δεν άργησε να έρθει και η πρώτη εισβολή από τις ΗΠΑ.
Στις 17 Απριλίου του 1961 πάνω από χίλιοι Κουβανοί που είχαν καταφύγει στις ΗΠΑ με την εκπαίδευση και οδηγίες της CIA εισβάλλουν στον Κόλπο των Χοίρων. Δύο μέρες αργότερα οι κουβανικές δυνάμεις θα βγουν νικηφόρες από αυτήν την επέμβαση, κατατροπώνοντας τις αμερικανικές δυνάμεις και σηματοδοτώντας την πρώτη ήττα των Αμερικανών σε έδαφος της Λατινικής Αμερικής.
Λίγες μέρες μετά, την Πρωτομαγιά, ο Κάστρο στην ομιλία του στην πλατεία της Επανάστασης θα τονίσει: "Λοιπόν ναι! Το καθεστώς μας είναι σοσιαλιστικό!... Θέλουμε ένα Σύνταγμα που να μην είναι αστικό που να ανταποκρίνεται δηλαδή στα συμφέροντα εκμετάλλευσης μιας τάξης σε βάρος του λαού. Θέλουμε ένα Σύνταγμα που να ανταποκρίνεται σε ένα καινούριο κοινωνικό σύστημα, όπου να μην υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Αυτό το καινούριο σύστημα λέγεται σοσιαλισμός.
Από τότε η Κούβα έχει να αντιμετωπίσει την βαρβαρότητα των ΗΠΑ. Με το εμπάργκο και τον αποκλεισμό που τα τελευταία χρόνια γίνεται συνεχώς πιο σκληρός και δημιουργεί τεράστια εμπόδια στην καθημερινή ζωή του κουβανικού λαού.
Εν έτη 2024 η οικονομική κατάσταση στην Κούβα γίνεται όλο και πιο πολύ δύσκολη.
Ως Σύνδεσμος έχουμε καταγγείλει ξανά και ξανά το γεγονός ότι η κυβέρνηση Τραμπ επέβαλε 243 νέα, ακόμα πιο σκληρά μέτρα σε βάρος της Κούβας, που προστέθηκαν στον αποκλεισμό, ενώ λίγο πριν παραδώσει τη διακυβέρνηση της χώρας του στην επόμενη κυβέρνηση, ο Τραμπ συμπεριέλαβε την Κούβα στη λίστα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ με τις χώρες που στηρίζουν δήθεν την τρομοκρατία. Και τα μέτρα αυτά εφαρμόστηκαν στο ακέραιο από την κυβέρνηση Μπάιντεν.
Αποτέλεσμα αυτής της επίθεσης είναι το τεράστιο πλήγμα της Κούβας στον Τουρισμό, μεταξύ άλλων με τις αμερικανικές κυρώσεις σε κρουαζιερόπλοια που επισκέπτονται την Κούβα, αλλά και τις κυρώσεις σε Ευρωπαίους πολίτες που την επισκέπτονται, καθώς τους αποκλείει από το πρόγραμμα απαλλαγής βίζας για ταξίδια στις ΗΠΑ. Με βάση τα πιο πρόσφατα στοιχεία, από τις επισκέψεις σχεδόν 2 εκατομμυρίων Ευρωπαίων τον χρόνο στην Κούβα, ο αριθμός αυτός έχει μειωθεί στο ένα τρίτο, ενώ και γενικότερα οι αφίξεις τουριστών στην Κούβα έχουν μειωθεί στο μισό.
Πλήγμα δέχεται επίσης η Ενέργεια, λόγω των κυρώσεων σε ναυτιλιακές και ασφαλιστικές εταιρείες που σχετίζονται με τη μεταφορά πετρελαίου, ενώ και μια σειρά χώρες σταμάτησαν να εξάγουν πετρέλαιο στην Κούβα.
Με την ένταξη της Κούβας στη λίστα των κρατών - «χορηγών της τρομοκρατίας», πάνω από 250 τράπεζες και χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί -κυρίως ευρωπαϊκοί - έχουν διακόψει τις σχέσεις τους με αυτήν. Για σχεδόν οποιαδήποτε συναλλαγή σήμερα χρειάζονται μεταφορές σε 6-7 τράπεζες, κάτι που σημαίνει μεγάλη επιβάρυνση του κουβανικού κράτους σε τραπεζικές προμήθειες. Κόπηκαν, κατ' επέκταση δάνεια που έπαιρνε η Κούβα, τα εμβάσματα των Κουβανών που ζουν στο εξωτερικό σε συγγενείς τους, μειώθηκαν στο ελάχιστο οι εξαγωγές κουβανικών προϊόντων, μαζί με τις μεγάλες δυσκολίες και τους περιορισμούς που προκάλεσε η πανδημία.
Όλα τα παραπάνω επιδρούν σημαντικά σε κρίσιμους τομείς για τον λαό, όπως στην ηλεκτροδότηση, λόγω της έλλειψης των καυσίμων αλλά και του αναγκαίου εξοπλισμού για τη συντήρηση και αναβάθμιση των υποδομών του δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας, των θερμοηλεκτρικών εργοστασίων. Αυτό επέφερε εκτεταμένες διακοπές ηλεκτροδότησης. Αντίστοιχα, οι ελλείψεις σε εισαγόμενες πρώτες ύλες οδηγούν σε μείωση της παραγωγής.
Συνέπεια είναι οι ελλείψεις τροφίμων, οι δυσκολίες στην παροχή εκείνων των προϊόντων που εξασφαλίζει και διανέμει το κουβανικό κράτος σε όλο τον πληθυσμό της χώρας κάθε μήνα. Αλώβητος δεν έμεινε ούτε ο τομέας της Υγείας, αφού μπήκαν εμπόδια στην προμήθεια του ιατρικού εξοπλισμού.
Οι ΗΠΑ δεν εγκαταλείπουν όλα αυτά τα χρόνια την προσπάθεια να στραγγαλίσουν οικονομικά τον κουβανικό λαό, να τον στρέψουν ενάντια στην Επανάσταση, να δείξουν ότι τάχα η κουβανική κυβέρνηση ευθύνεται για τη δύσκολη καθημερινή ζωή και τις ελλείψεις που παρουσιάζονται. Προσπαθούν έτσι να πετύχουν το διακηρυγμένο στόχο τους: την ανατροπή του σοσιαλισμού.
Χωρίς υπερβολή μπορούμε να πούμε ότι επίθεση των ΗΠΑ παίρνει και στην περίπτωση της Κούβας χαρακτήρα γενοκτονίας.
Ειδικά όσο αφορά την κατάπτυστη λίστα με τα κράτη που υποστηρίζουν την «τρομοκρατία», δε θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι στην πράξη αποκλείει και κάθε μελλοντική σχέση με τρίτες χώρες, οι οποίες στην περίπτωση οποιασδήποτε συνεργασίας με την Κούβα, αυτόματα θα υποστούν κυρώσεις από τις ΗΠΑ. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για οποιαδήποτε οργάνωση!
Όμως κι εμείς από τη μεριά μας δε θα το βάλουμε κάτω!
Σήμερα περισσότερο από ποτέ θα σταθούμε στο πλευρό του κουβανικού λαού για να μπορέσει να συνεχίσει στο δρόμο που διάλεξε εδώ και 65 χρόνια.
Θα συνεχίσουμε ακόμα πιο αποφασιστικά τον δίκαιο αγώνα για άμεση και χωρίς όρους άρση του αποκλεισμού και τη διαγραφή της Κούβας από την απαράδεκτη λίστα των χωρών που στηρίζουν την τρομοκρατία.
Η Κούβα δεν έχει, ούτε είχε ποτέ, καμία σχέση με τη λεγόμενη τρομοκρατία. Μόνο θύμα της έχει υπάρξει. Αντίθετα πρωταγωνιστεί στην αλληλεγγύη σε άλλους λαούς που έχουν ανάγκη, όπως αποδείχτηκε ξανά στην περίοδο της πανδημίας του κορονοϊού, με τις αποστολές γιατρών και υγειονομικού υλικού, την ίδια περίοδο που τα εμπορευματοποιημένα συστήματα υγείας κατέρρεαν σε όλο τον κόσμο αφήνοντας τους λαούς αβοήθητους.
Η Κούβα για μας συνεχίζει να είναι φάρος! Όπως ήταν φάρος με την πραγματοποίηση της Επανάστασης, έτσι είναι και σήμερα που παλεύει ενάντια στην τεράστια επίθεση του ιμπεριαλισμού με τον ηρωισμό της.
Και σε αυτή την πάλη θα μπορεί να υπολογίζει και σε μας.
Καλούμε την ελληνική κυβέρνηση, το Ευρωκοινοβούλιο και τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών της ΕΕ να στηρίξουν το δίκαιο αίτημα για την αφαίρεση της Κούβας από την επαίσχυντη λίστα.
Σε αυτή τη κατεύθυνση θα πιέσουμε με τη δράση και τις πρωτοβουλίες μας το επόμενο διάστημα προς όλες τις κατευθύνσεις, και ειδικά προς την ελληνική κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία σε διάφορες φάσεις συντάσσεται ανοιχτά με την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα ενάντια στην Κούβα, όπως έκανε και πριν τρία χρόνια, τον Ιούλη του ’21, που ήταν η μία από τις μόλις 9 χώρες της ΕΕ που συνυπέγραψε κοινή ανακοίνωση του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών κατά της κυβέρνησης της Κούβας, για την αντιμετώπιση του αμερικανοκίνητου προβοκατόρικου σχεδίου που είχε εκδηλωθεί στη χώρα λίγες μέρες νωρίτερα. Άνοιξαν έτσι το δρόμο στο να παίρνει όλο και πιο αντιδραστικές αποφάσεις η ΕΕ κατά της Κούβας, αφού μόλις πέρυσι έφτασε στο σημείο να ψηφίζει για νέες πρόσθετες κυρώσεις, ξεπλένοντας ξεδιάντροπα τον δολοφονικό αποκλεισμό.
Όμως όσο πιο επιθετικοί γίνονται οι ιμπεριαλιστές και οι ενώσεις τους, τόσες παραπάνω δυνάμεις θα βάζουμε κι εμείς στη μάχη για την καταπολέμησή τους.
Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος, δεν είναι πανίσχυρος. Απόδειξη είναι και η Κούβα που αντιστέκεται. Απόδειξη είναι το ότι δεν μπορεί με τα συνηθισμένα μέσα να τα βγάλει πέρα με τις αντιθέσεις του. Όσο πιο πολύ δυσκολεύεται, τόσο θα γίνεται πιο επικίνδυνος αλλά και σχετικά ανίσχυρος.
Άλλωστε νιώθουν καλά και οι ίδιοι οι αστοί τις αντιφάσεις που τους κατατρώνε. Νιώθουν καλά τη δύναμη του οργανωμένου λαού, όταν αποφασίζει να σηκώσει ανάστημα. Και δεν είναι λίγες οι χώρες όπου το τελευταίο διάστημα ξεσηκώθηκαν μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις. Ας τρέμουν τη δύναμη του λαού. Ας τρέμουν παγκόσμια οι αστοί για τη δύναμη της αλληλεγγύης υπέρ του κουβανέζικου λαού. Ας τρέμουν για τη στιγμή που η ιμπεριαλιστική αλυσίδα θα σπάσει ξανά, και άλλοι λαοί θα ακολουθήσουν το ηρωικό παράδειγμα της Κούβας
Ξέρουμε ότι η Κούβα θα βγει νικήτρια ξανά! Θα συνεχίσει να γράφει ιστορία.
Γιατί η Κούβα δεν είναι μόνη!
Της σφίγγουμε γερά το χέρι!
Και όταν οι λαοί σφίγγουν το χέρι «ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο».
[1] Όλα τα αποσπάσματα είναι από το βιβλίο: Η Επαναστατική Κούβα, Τέρρενς Κάννον, Εκδόσεις Χοσέ Μαρτί, 1987
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Η ένταξη της Κούβας στον κατάλογο των χωρών που υποστηρίζουν την τρομοκρατία, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση των ΗΠΑ, αποτελεί ένα ακόμα σημαντικό εργαλείο για τον πλήρη οικονομικό, εμπορικό και χρηματοπιστωτικό αποκλεισμό της Κούβας.
Η ένταξη αυτή χρησιμοποιείται για να κλείσει ακόμα και κάποιες περιορισμένες οικονομικές, πολιτιστικές, εκπαιδευτικές και ερευνητικές συναλλαγές και δράσεις που παρέμεναν δυνατές
μέσα στα πλαίσια του αποκλεισμού. Έτσι παγώνει η αποστολή εμβασμάτων στην Κούβα από διάφορες οργανώσεις και Κουβανούς των ΗΠΑ προς τις οικογένειές τους, Κουβανοί στις ΗΠΑ και την Ευρώπη δεν μπορούν να συναλλαγούν με τις τράπεζες. Τράπεζες, οικονομικοί οργανισμοί σταμάτησαν να εξυπηρετούν τις εμπορικές συναλλαγές, επειδή φοβούνται ότι θα κατηγορηθούν για υπόθαλψη της τρομοκρατίας και θα τους επιβληθούν δυσανάλογα βαριά πρόστιμα. Ακαδημαϊκοί και ακαδημαϊκά ιδρύματα που συνεργάζονται με αντίστοιχα κουβανικά αντιμετωπίζουν διώξεις.
Απορρίπτουμε ολοκληρωτικά τη συκοφαντική και απόλυτα αντίθετη με τα πραγματικά δεδομένα ιταμή πρόκληση των ΗΠΑ, του υπ’ αριθμό ένα κράτους τρομοκράτη, που έχει χρησιμοποιήσει και χρησιμοποιεί για την επιβολή των στρατηγικών οικονομικών συμφερόντων της ολιγαρχίας του κάθε είδους στρατιωτικές, τρομοκρατικές και υπονομευτικές δράσεις, δολοφονίες, δολιοφθορές, κατάληψη ολόκληρων κρατών. Η Κούβα έχει ουσιαστικά υποστεί
όλα τα παραπάνω, η πρεσβεία της στην Ουάσιγκτον έχει δεχτεί τα τελευταία χρόνια δύο δολοφονικές επιθέσεις, αλλά καταγγέλλεται σαν κράτος που υποστηρίζει την τρομοκρατία.
Η σοσιαλιστική Κούβα επί 65 χρόνια πραγματοποιεί, μέσα στις δυσκολότερες συνθήκες, ένα πρωτοφανές έργο διεθνούς αλληλεγγύης σε δεκάδες χώρες, έχει στηρίξει τα κινήματα λαών για την εθνική και κοινωνική τους απελευθέρωση χωρίς ποτέ να καταφύγει στις γκανγκστερικές τρομοκρατικές μεθόδους που αποτελούν την υπογραφή του ιμπεριαλισμού.
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως η ρητορεία των ΗΠΑ για τα κράτη «που υποστηρίζουν την τρομοκρατία» δεν είναι τίποτα άλλο παρά η προσπάθειά τους να απομονώσουν πολιτικά και οικονομικά τα κράτη αυτά και να δημιουργήσουν δικαίωμα απρόκλητης επίθεσης –με κάθε τρόπο –ενάντιά τους.
Η Κούβα υφίσταται τον πιο σκληρό και μακρόχρονο αποκλεισμό της ιστορίας, που παίρνει χαρακτήρα γενοκτονίας καθώς υπονομεύει το βιοτικό επίπεδο του λαού. Στόχος των ΗΠΑ είναι η δημιουργία κοινωνικής ανησυχίας, αναταραχής και ρήξης των οργανικών δεσμών του κουβανικού λαού με την επανάσταση.
Αυτήν όμως την πραγματικά τρομοκρατική επέμβαση, όπως και τη σφαγή των Παλαιστινίων οι ισχυρές καπιταλιστικές ολιγαρχίες και οι παρατρεχάμενοί τους τις θεωρούν φυσικό δικαίωμά τους και είναι πράγματι φυσική συνέπεια την αρπακτικής τους φύσης καθώς και του άγριου ανταγωνισμού ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη και στους συνασπισμούς τους για τη λεία.
Μέσα σε διεθνείς συνθήκες που δημιουργούν σημαντικές τοπικές συρράξεις και κινδύνους μεγαλύτερων, δεν πρέπει να ξεχνάμε ούτε για μια στιγμή τη σημασία της σοσιαλιστικής Κούβας σαν παράδειγμα αυτοθυσίας, διεθνιστικής δράσης και ακατάβλητου αγώνα για ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη.
Χρειάζεται κάθε προσπάθεια, έστω και μικρή, για να στηριχτεί η απαίτηση να καταργηθεί άμεσα ο αποκλεισμός και, βέβαια, το εξάρτημά του, η ένταξη της στον ψευδεπώνυμο αυτό κατάλογο.
Αθήνα, 28 Μάη 2024